"Kresowa opowieść. Julia" to drugi tom powieści autorstwa Edwarda Łysiaka. Książkę swobodnie można podzielić na dwie części.
Pierwsza z nich dotyczy dalszych losów bohaterów, które dane było nam poznać w poprzednim tomie. Jest to typowo obyczajowa opowieść, pokazująca trudy powojennego życia. Czytało mi się ją bardzo przyjemnie, i choć poruszała nieraz trudne tematy, to czytałam ją z "lekkością".
Druga część to współcześnie dziejąca się historia, podczas której towarzyszymy podkomisarzowi Pileckiemu w śledztwie. Powiem szczerze, że nie do końca przypadł mi styl, w jakim ta opowieść została napisana, ale cieszę się, że nie do końca opuściliśmy bohaterów, jakich dane było nam poznać w "Michale".

"Kresowa opowieść. Julia" to drugi tom powieści autorstwa Edwarda Łysiaka. Książkę swobodnie można podzielić na dwie części.
Pierwsza z nich dotyczy dalszych losów bohaterów, które dane było nam poznać w poprzednim tomie. Jest to typowo obyczajowa opowieść, pokazująca trudy powojennego życia. Czytało mi się ją bardzo przyjemnie, i choć poruszała nieraz trudne tematy, to...

Historyczna prawda i geneza konfliktu polsko - ukraińskiego. Pięknie opisana powojenna polska wieś na ziemiach odzyskanych.

Historyczna prawda i geneza konfliktu polsko - ukraińskiego. Pięknie opisana powojenna polska wieś na ziemiach odzyskanych.

Mam mieszane uczucia. 1/3 książki stanowi kontynuację I tomu, pozostała to współczesny kryminał z dość marnym wątkiem miłosnym. Sama historia nadal ciekawa, jednak sposób opowiadania zdecydowanie słabszy niż w części pierwszej.

Mam mieszane uczucia. 1/3 książki stanowi kontynuację I tomu, pozostała to współczesny kryminał z dość marnym wątkiem miłosnym. Sama historia nadal ciekawa, jednak sposób opowiadania zdecydowanie słabszy niż w części pierwszej.

Trochę słabsza niż pierwsza część. Dalsze losy Michała i Julii zupełnie zwyczajne i w zasadzie to nawet nudne. Książkę urozmaicił wątek konfliktu z proboszczem, niezwykły obraz rzeczywistości tamtych czasów. Za to kontynuacja w czasach współczesnych bardzo dobra, ciekawe śledztwo, które odkrywa zagmatwane ścieżki bohaterów.

Trochę słabsza niż pierwsza część. Dalsze losy Michała i Julii zupełnie zwyczajne i w zasadzie to nawet nudne. Książkę urozmaicił wątek konfliktu z proboszczem, niezwykły obraz rzeczywistości tamtych czasów. Za to kontynuacja w czasach współczesnych bardzo dobra, ciekawe śledztwo, które odkrywa zagmatwane ścieżki bohaterów.

Akcja „Julii” rozgrywa się na przestrzeni lat 1948 - 2010. Autor przenosi nas wraz z bohaterami z pierwszej części na Ziemie Odzyskane.
Poznajemy przede wszystkim powojenne losy przesiedleńców w powojennej polskiej rzeczywistości oraz współczesny ukraiński nacjonalizm.
W połowie książki (1996 rok) autor przenosi nas do czasów współczesnych i wprowadza wątek kryminalny, który prowadzi czytelnika do współczesnej Ukrainy.
Nie ukrywam, że po przeczytaniu I tomu tego cyklu oczekiwałam kontynuacji tego zagadnienia, jednak ten wątek kryminalny a śledztwo prowadzone przez dwoje policjantów, ich kiepskie dialogi „troszkę” mnie zmęczyły, w pewnym momencie czułam się jakbym czytała kiepski kryminał. Niestety, „ Julia” mnie trochę rozczarowała.
A szkoda bo pierwszy tom otrzymał moją najwyższą notę. stąd moje oczekiwania . Jednak, to nie oznacza, że książka jest zła, być może to tylko moje odczucie.

Akcja „Julii” rozgrywa się na przestrzeni lat 1948 - 2010. Autor przenosi nas wraz z bohaterami z pierwszej części na Ziemie Odzyskane.
Poznajemy przede wszystkim powojenne losy przesiedleńców w powojennej polskiej rzeczywistości oraz współczesny ukraiński nacjonalizm.
W połowie książki (1996 rok) autor przenosi nas do czasów współczesnych i wprowadza wątek kryminalny,...

Dalsze losy Michała i jego rodziny. Trzeba zaznaczyć że pogmatwane losy... Książka oddaje powojenną rzeczywistość w małych miejscowościach. Bardzo ciekawy wątek żydowski w budowanu PRL u.. No i na koniec świetny wątek kryminalny. Warto przeczytać...

Dalsze losy Michała i jego rodziny. Trzeba zaznaczyć że pogmatwane losy... Książka oddaje powojenną rzeczywistość w małych miejscowościach. Bardzo ciekawy wątek żydowski w budowanu PRL u.. No i na koniec świetny wątek kryminalny. Warto przeczytać...

Jak,to drugi zacząłem wiedziałem.Że,to coś również dobrego.Choć poziom,jakby troszkę spadł.Ale nie znacznie,cóż takie czasy.
Mamy,tu podobnych bohaterów co w tomie numer jeden.
A nawet nowi dochodzą.Czasy idą nowe,to już mroczy PRL.
Autor skupia się na Juli,analizujemy.Jej życie,romans.
I wspomnienia,a potem szybko przechodzimy do czasów obecnych.
Potem książka,jakby przeradza się w typowy kryminał -obyczajowy.
Para policjantów pragnących wyjaśnić śledztwo w sprawie zabójstwa. Starszego pana.
Nie jest to złe,bo lubię kryminały.Ale chyba oczekiwałem czegoś innego.
Bo tej książce,owszem są wspomnienia z Wołynia.Lecz ,to już nie to samo co część pir]erwsza./

Jak,to drugi zacząłem wiedziałem.Że,to coś również dobrego.Choć poziom,jakby troszkę spadł.Ale nie znacznie,cóż takie czasy.
Mamy,tu podobnych bohaterów co w tomie numer jeden.
A nawet nowi dochodzą.Czasy idą nowe,to już mroczy PRL.
Autor skupia się na Juli,analizujemy.Jej życie,romans.
I wspomnienia,a potem szybko przechodzimy do czasów obecnych.
Potem książka,jakby...

"Czas wymazuje fakty z ludzkiej pamięci, zabiera świadków, zaciera ślady.Ot, zwykła kolej przemijania". (str. 253)

Dalsze losy naszych bohaterów, począwszy od roku 1948.
Na początek mamy obraz podwrocławskich wsi przyłączonych po wojnie do Polski, zasiedlanych przez mieszkańców Kresów Wschodnich, zwyczaje, obrzędy, imprezy okolicznościowe towarzyszące codziennemu życiu, prace polowe przypisane do każdej pory roku, dostępne środki transportu, relacje sąsiedzkie nie zawsze poprawne.
Państwo polskie powoli podnosi się z ruin wojennych, rozwija się komunizm, kwitnie donosicielstwo. Nikt nie był pewien jutra, zwłaszcza po śmierci Stalina, a UB miało szerokie pole do działania.
Wojna i więzienie zmieniały ludzi, jeśli wracali byli wrakami, okaleczonymi fizycznie i psychicznie.Część z nich szybko opuszczała ziemski padół, część nie potrafiła się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Kochające się małżeństwa, których kiedyś połączyła miłość, długoletnia rozłąka spowodowała ich wypalenie, nie potrafili się porozumieć, choć mieszkali pod jednym dachem. Każdy z nich skrywał swoje tajemnice.
Dramat człowieka wykonującego w czasie wojny rozkazy, walczącego nie zawsze po właściwej stronie z narażeniem życia, zniszczenie jego związków rodzinnych, na którego wielokrotnie wydawano wyrok śmierci.
Odwiedzanie miejsc, w których doświadczyło się tyle złego, ale też prawdziwej miłości i namiętności.
Kontrowersyjna postać księdza, który sam nie żył w zgodzie z przykazaniami, lecz pouczał swoje owieczki, wytykając ich personalnie z ambony.Jego karygodne zachowanie coraz bardzie jednoczy miejscowych, a bierność kurii wyzwala emocje i prowadzi do podjęcia desperackich kroków.Lecz są też księża tolerancyjni, którzy próbują doszukać się prawdy w wierze.
Pod koniec lat 90-tych prowadzone jest śledztwo w sprawie morderstwa jednego z głównych bohaterów, z braku dowodów zostaje ono umorzone, by po 14 latach wznowić je na nowo.Poznajemy nieznane do tej pory losy bohaterów.
Sam Autor jest także postacią goszczącą na łamach książki, jako osoba zbierająca materiały do wydania beletrystycznej powieści, opartej na wspomnieniach mieszkańców Zachodniej Ukrainy, postaci często fikcyjnych, lecz zdarzenia w niej opisywane były prawdziwe.
To także historia o współczesnej działalności pogrobowców UPA mieszkających poza granicami kraju i ich wpływami na sytuację w Polsce i wykonywanie wyroków.
Autor wielokrotnie podkreślał, że nie wszyscy Ukraińcy byli złymi ludźmi.
Mamy też obraz Zachodniej Ukrainy z roku 2010 z silnymi nacjonalistycznymi wpływami, wspieranymi przez elitę, gdzie z dawnych członków OUN i UPA uczyniono bohaterów.

"Czas wymazuje fakty z ludzkiej pamięci, zabiera świadków, zaciera ślady.Ot, zwykła kolej przemijania". (str. 253)

Dalsze losy naszych bohaterów, począwszy od roku 1948.
Na początek mamy obraz podwrocławskich wsi przyłączonych po wojnie do Polski, zasiedlanych przez mieszkańców Kresów Wschodnich, zwyczaje, obrzędy, imprezy okolicznościowe towarzyszące codziennemu życiu,...

Dalsze losy Julii i Michała oraz ich bliskich przeplatane historią i teraźniejszością. Trudne tematy, trudne do pojęcia nam współczesnym ale bardzo prawdziwe. To nasza historia.

Dalsze losy Julii i Michała oraz ich bliskich przeplatane historią i teraźniejszością. Trudne tematy, trudne do pojęcia nam współczesnym ale bardzo prawdziwe. To nasza historia.

,,Julia” to druga część ,,Kresowej Opowieści”. Akcja zaczyna się po zakończeniu II wojny światowej. Julia i jej córeczka Natalka zamieszkują pod Wrocławiem, próbując ułożyć sobie nowe życie. Julia nie ma żadnych wiadomości o losie Michała i jej uczucie zaczyna wygasać, zwłaszcza, że kobieta wciąż myśli o Izaaku. W końcu Michał wraca, jednak para nie potrafi od nowa ułożyć swoich relacji.

Druga część powieści rozgrywa się pod koniec lat dziewięćdziesiątych i na początku dwudziestego pierwszego wieku, kiedy to dwoje policjantów, Andrzej i Ewa, próbują rozwiązać zagadkę śmierci Michała. Podczas śledztwa partnerzy stykają się z trudną polsko – ukraińską historią.

Pierwsza część książki bardzo mi się podobała, kojarzyła mi się trochę z serialem ,,Dom”. Łysiak ciekawie opisał powojenne losy Kresowiaków w Ludowej Polsce. Pokazał też, że umie pisać o trudnych i niejednoznacznych relacjach. Ponownie zauroczyły mnie sceny z Julią i Izaakiem, dawno nie czytałam wątku miłosnego przepełnionego tak namacalnymi uczuciami. Bardzo ciekawy był również wątek romansu Michała oraz konfliktu z proboszczem.

Żałuję, że cała powieść nie została napisana tak jak jej pierwsza połowa. Bowiem druga(dłuższa) z Ewą i Andrzejem dłużyła mi się, może dlatego, że wolę czytać o ludzkich losach i uczuciach niż śledztwach kryminalnych. Samo śledztwo w sprawie Michała to było takie połączenie kryminału z rozliczaniem się z przeszłością. Mam lekki żal do autora, że w tak pięknie rozpoczętą powieść wtrącił współczesną politykę, co według mnie, zamiast uczyć zrozumienia i empatii, u wielu osób obudzi raczej negatywne emocje i skłoni do snucia rozmaitych teorii spiskowych. Podobały mi się jednak fragmenty o odradzaniu się ukraińskiego nacjonalizmu i powojennej przeszłości tego kraju, które jednak zostały wkomponowane w fabułę w sposób, który nie tworzy spójnej całości z wątkiem Andrzeja i Ewy. Sam romans między tą dwójką był bardzo przewidywalny, a stworzenie pod koniec trójkąta było dziwne i naciągane, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że zakończenie zostało urwane. Może przydałaby się kontynuacja, chociaż nie wiem, czy sięgnęłabym po nią z ochotą, bo o ile losy Michała i Julii mnie porwały, to część współczesna trochę mnie wynudziła.

Polecam obie części ,,Kresowej Opowieści”, jednak po ,,Julii” pozostał we mnie pewien niedosyt. Chciałabym poczytać o całym życiu Julii i Michała, ich reakcjach na wydarzenia historyczne, chciałabym także poznać dalsze losy bohaterów pierwszej części, np. Olgi czy Galiny. Sposób w jaki stworzył drugą część autor nie do końca mi odpowiada, jednak obie książki są dobre i warto je przeczytać.

,, Ludzie kochają się niezależnie od wieku, ale z upływem lat to jest już inna miłość. Pozbawiona młodzieńczych uniesień, szalonego bicia serca i tej pozytywnej zazdrości, ale za to miłość dojrzała, tolerancyjna i odpowiedzialna.”

,,Julia” to druga część ,,Kresowej Opowieści”. Akcja zaczyna się po zakończeniu II wojny światowej. Julia i jej córeczka Natalka zamieszkują pod Wrocławiem, próbując ułożyć sobie nowe życie. Julia nie ma żadnych wiadomości o losie Michała i jej uczucie zaczyna wygasać, zwłaszcza, że kobieta wciąż myśli o Izaaku. W końcu Michał wraca, jednak para nie potrafi od nowa ułożyć...