W prologu - pozornie niezwiązanym z dalszą akcją - wypadek: na górskiej drodze podpity kierowca śmiertelnie potrąca starego górala i ucieka. Potem przenosimy się do Warszawy, by - wraz z milicją - łamać sobie głowę nad zagadkową śmiercią starego jubilera. Zazwyczaj szybko się domyślam "kto zabił", jednak tutaj nastąpiło to jeszcze zanim nawet znaleziono zwłoki :) A wszystko przez pewien szczegół nieopatrznie podany przez autora, co mi nieco popsuło zabawę. Tak czy siak czyta się dobrze, jak to (zazwyczaj) bywa z kryminałami Edigeya. Mamy nutkę humoru, dokładny opis śledztwa, niebanalną fabułę, no i last not least - Warszawę AD 1973.

W prologu - pozornie niezwiązanym z dalszą akcją - wypadek: na górskiej drodze podpity kierowca śmiertelnie potrąca starego górala i ucieka. Potem przenosimy się do Warszawy, by - wraz z milicją - łamać sobie głowę nad zagadkową śmiercią starego jubilera. Zazwyczaj szybko się domyślam "kto zabił", jednak tutaj nastąpiło to jeszcze zanim nawet znaleziono zwłoki :) A wszystko...

Powieść zaczyna się od wypadku spowodowanego pod wpływem alkoholu...kierowca nie zada sobie trudu, aby sprawdzić co z poszkodowanym, ani nie sprawdzi, jak dalej sprawa się rozwija...
W Warszawie zostaje zamordowany jubiler, skradziono ogromną kolekcję kosztowności. Zgrabnie skonstruowana intryga, sytuacja ekonomiczno - społeczna ( potęga czarnego rynku, zmuszająca ludzi sztucznym zawyżaniem i zaniżaniem kursu czarnorynkowych dolarów do kupowania i sprzedawania złota),zależności, szntaż, wątek wojenno - obozowy.
Świetny dokument epoki.

Powieść milicyjna stała się jedna z odmian powieści kryminalnej XX wieku, publikowana w latach 1955–1991 w krajach komunistycznych Europy Środkowo-Wschodniej. Dochodzenie prowadzone przez milicjanta / adwokata / sędziego w sprawie przestępstwa kryminalnego / zbrodni, by ukazać jego schemat / działanie , przyczyny i okoliczności.
Reżim komunistyczny, ideologia, koloryt socrealizmu, propaganda, walka z kapitalizmem, inicjatywą prywatną , przedstawicielami średniego aparatu państwowego.
Powieść milicyjna była odpowiedzią na światowe klasyki kryminalne i kapitalistyczne twórczości Agaty Christie, Edgara Wallace’a.
Przedstawiciele gatunki i prekursorzy:
1. Tadeusz Kostecki vel Krystyn T. Wand, W. T. Christine
2. Andrzej Piwowarczyk
3. Adam Bahdaj vel Dominik Damian
4. Anna Kłodzińska vel Stanisław Załęski i Mierzański
5. Jerzy Korycki vel Jerzy Edigey
6. Aleksander Minkowski vel Marcin Dor, Alex Hunte
7. Zbigniew Safjan vel Andrzej Zbych
8. Helena Sekuła vel Helena Turbacz
9. Maciej Słomczyński vel Kazimierz Kwaśniewski
10. Krzysztof Teodor Toeplitz vel Krzysztof Deuter
11. Andrzej Wydrzyński vel Artur Morena
12. Zygmunt Zeydler-Zborowski.

Jerzy Edigey vel Jerzy Waldemar Korycki (1913 - 1983)
polski pisarz, adwokat i działacz społeczny pochodzenia tatarskiego.
Pochodzenie z tatarskiej rodziny szlacheckiej (herbu Koryca),osiadłej na Litwie w XVI wieku. Literacki pseudonim „Edigey” przyjął od zawołania „Edigiej-Emirza”, przodka emira Edigeya, który przewodził plemieniu Mangytów i Złotej Ordzie w latach 1400 do 1412.
W życiu zajmował się rożnymi profesjami od dziennikarstwa, prawa czy trenowania wioślarzy z zasługami dla sportu.
W 1962 roku postanowił na debiut literacki, rok poźniej wydano "Czek dla białego gangu", kilka powieści zostało sfilmowanych czy przełożonych na słuchowiska radiowe. Napisał około 50 pozycji, przetłumaczonych na wiele języków.

Powieść zaczyna się od wypadku spowodowanego pod wpływem alkoholu...kierowca nie zada sobie trudu, aby sprawdzić co z poszkodowanym, ani nie sprawdzi, jak dalej sprawa się rozwija...
W Warszawie zostaje zamordowany jubiler, skradziono ogromną kolekcję kosztowności. Zgrabnie skonstruowana intryga, sytuacja ekonomiczno - społeczna ( potęga czarnego rynku, zmuszająca ludzi...

Książka zasadniczo odpowiada nam na kilka pytań: dlaczego sklep "Jubilera" rano był zamknięty, kto dokonał włamania i kto ma na sumieniu życie kierownika?
Jak to na Edigeya przystało, powieść jest świetna. Serdecznie polecam wszystkim miłośnikom kryminału, szczególnie tego z epoki.

Książka zasadniczo odpowiada nam na kilka pytań: dlaczego sklep "Jubilera" rano był zamknięty, kto dokonał włamania i kto ma na sumieniu życie kierownika?
Jak to na Edigeya przystało, powieść jest świetna. Serdecznie polecam wszystkim miłośnikom kryminału, szczególnie tego z epoki.

Na pewno jest to ciekawa pozycja dla fanów Edigeya - nie ma tu jeszcze tych postaci, które później będą często przez niego "obsadzane" w powieściach, ale widać ich "narodziny". Relacja prowadzącego śledztwo i jego przełożonego przypomina tę między majorem Kaczanowskim (nawet noszą to samo imię) a pułkownikiem Niemirochem itd. A powieść sama w sobie? Klasyczny kryminał, jest trup i jest milicjant szukający mordercy, są mylne tropy itd. No i są poplątane ludzkie losy, naprawdę poplątane w epoce, gdy pamięć o Drugiej Wojnie Światowej była jeszcze świeża, awans społeczny oznaczał trochę co innego niż dziś itd. Styl jest Edigeyowski, może się podobać, może męczyć, na pewno autor bardzo chciał, by się podobał. W sumie jak najbardziej można przeczytać. Aha, i już wtedy milicja urządzała konferencje prasowe :)

Na pewno jest to ciekawa pozycja dla fanów Edigeya - nie ma tu jeszcze tych postaci, które później będą często przez niego "obsadzane" w powieściach, ale widać ich "narodziny". Relacja prowadzącego śledztwo i jego przełożonego przypomina tę między majorem Kaczanowskim (nawet noszą to samo imię) a pułkownikiem Niemirochem itd. A powieść sama w sobie? Klasyczny kryminał, jest...