Żałuję, że taka książka jak "Niebezpieczny poeta" nie powstała w moich licealnych czasach, gdyż rozczytywałam się wówczas w poezji Gałczyńskiego. Liczne informacje na temat genezy wielu utworów na pewno bardzo ułatwiłyby mi ich zrozumienie.

Książka Anny Arno nie jest tylko biografią. Oprócz wielu szczegółów z życia artysty i jego bliskich mamy tu mnóstwo materiału dotyczącego twórczości Gałczyńskiego, zarówno lirycznej, jak i satyrycznej, co zbliża ją do monografii.
Autorka często cytuje i omawia fragmenty utworów, właściwie cały czas przeplatają się one z informacjami biograficznymi, dając wnikliwy obraz bogatego i różnorodnego dorobku, także z uwzględnieniem mało chlubnej poezji agitatorskiej.

"Niebezpiecznego poetę" czytało mi się świetnie, niczym powieść. Przede wszystkim dlatego, że życie Gałczyńskiego było burzliwe, a Anna Arno opisała je z wielką pasją.
Poza tym z sentymentem wróciłam do poezji autora "Zaczarowanej dorożki", zwłaszcza do jego liryki miłosnej.

Bogato ilustrowana zdjęciami, kopiami rękopisów oraz listów opowieść przybliża także życie kulturalne Polski międzywojennej i powojennej. Dużo jest tu informacji o relacjach Gałczyńskiego z innymi twórcami, o grupach i pismach literackich, o odbiorze poezji i słuchowisk przez czytelników i słuchaczy.

Polecam przede wszystkim miłośnikom twórczości Gałczyńskiego i tym, którzy znają jego utwory więcej niż pobieżnie. Dla czytelników, którzy nie zetknęli się jeszcze z nimi, lektura "Niebezpiecznego poety" może być nużąca i niezrozumiała.

Żałuję, że taka książka jak "Niebezpieczny poeta" nie powstała w moich licealnych czasach, gdyż rozczytywałam się wówczas w poezji Gałczyńskiego. Liczne informacje na temat genezy wielu utworów na pewno bardzo ułatwiłyby mi ich zrozumienie.

Książka Anny Arno nie jest tylko biografią. Oprócz wielu szczegółów z życia artysty i jego bliskich mamy tu mnóstwo materiału...