Postanowiłam sięgnąć po twórczość laureatki Nagrody Nobla, ale zbiór tych historii mnie nie urzekł. Wręcz zastanawiałam się po co piszę się takie rzeczy, które nic nie wnoszą. Dla mnie strata czasu, pieniędzy i miejsca na półce.

Postanowiłam sięgnąć po twórczość laureatki Nagrody Nobla, ale zbiór tych historii mnie nie urzekł. Wręcz zastanawiałam się po co piszę się takie rzeczy, które nic nie wnoszą. Dla mnie strata czasu, pieniędzy i miejsca na półce.

Zbiór czternastu opowiadań z życia wziętych .Przyjemnie się czyta.

Zbiór czternastu opowiadań z życia wziętych .Przyjemnie się czyta.

Przeczytałam, bo zwykle kończę zaczęte książki. Ostatecznie jednak potem stwierdziłam, że nie lubię opowiadań i nie będę po nie już sięgać.

Przeczytałam, bo zwykle kończę zaczęte książki. Ostatecznie jednak potem stwierdziłam, że nie lubię opowiadań i nie będę po nie już sięgać.

Dziwne te opowiadania. Takie pełne niedopowiedzeń.
A jako, że nie przepadam za opowiadaniami (bo za szybko się kończą i co rusz trzeba się przerzucać na inny wątek) i jak czegoś nie do końca w fabule rozumiem, to nie do końca mi się podobały...

Dziwne te opowiadania. Takie pełne niedopowiedzeń.
A jako, że nie przepadam za opowiadaniami (bo za szybko się kończą i co rusz trzeba się przerzucać na inny wątek) i jak czegoś nie do końca w fabule rozumiem, to nie do końca mi się podobały...

Męczyłam i w końcu wymęczyłam. Znowu się powtórzę, ale nie lubię pióra pani Munro, a jej opowiadania kompletnie do mnie nie przemawiają. Przechodząc do kolejnego, już nie pamiętam o czym było wcześniejsze. Tą książkę uważam jednak, za chyba najbardziej udaną, ale możliwe, iż wiąże się to z tym, że gdzieś w głębi miałam myśl, że to jej ostatnia książka. Nie wiem za co Nobel, kompletnie stylistyka mi się nie podoba, jakby pisana do "szuflady". Cóż, daję 6, może za wysoko, ale podwyższam ocenę za czas, który musiałam poświecić na tą książkę. Nie wrócę nigdy do jej twórczości.

Męczyłam i w końcu wymęczyłam. Znowu się powtórzę, ale nie lubię pióra pani Munro, a jej opowiadania kompletnie do mnie nie przemawiają. Przechodząc do kolejnego, już nie pamiętam o czym było wcześniejsze. Tą książkę uważam jednak, za chyba najbardziej udaną, ale możliwe, iż wiąże się to z tym, że gdzieś w głębi miałam myśl, że to jej ostatnia książka. Nie wiem za co Nobel,...

Przeczytałam większość opowiadań, ale zrobiłam to trochę na siłę.
Szukałam tego, co obiecywały opisy książki. Nie znalazłam. Nie przypadł mi do gustu styl pisarki, ale i rozważania wydały mi się jakieś nienaturalne, obce.
Może to dlatego, że jestem osadzona mimo wszystko w innej kulturze? A może i mój wiek nie pozwala mi zrozumieć zawartych tam problemów.

Przeczytałam większość opowiadań, ale zrobiłam to trochę na siłę.
Szukałam tego, co obiecywały opisy książki. Nie znalazłam. Nie przypadł mi do gustu styl pisarki, ale i rozważania wydały mi się jakieś nienaturalne, obce.
Może to dlatego, że jestem osadzona mimo wszystko w innej kulturze? A może i mój wiek nie pozwala mi zrozumieć zawartych tam problemów.

Srogo mnie rozczarowała. Jednak Nobel nie oznacza nic w tym przypadku. To było tak nudne, tak nieciekawe, niby o kobietach i dla kobiet a te historie były tak pozbawione głębi i przemyśleń... Cudem dotrwałam do końca. Każde z opowiadań zostawi w waszej pamięci dokładnie nic.

Srogo mnie rozczarowała. Jednak Nobel nie oznacza nic w tym przypadku. To było tak nudne, tak nieciekawe, niby o kobietach i dla kobiet a te historie były tak pozbawione głębi i przemyśleń... Cudem dotrwałam do końca. Każde z opowiadań zostawi w waszej pamięci dokładnie nic.

Nie dotrwałam do końca.
Może to nie czas i chwila, by zaczytać się w wątki i historie.
Odłożyłam ... może dokończę za jakiś czas.

Nie dotrwałam do końca.
Może to nie czas i chwila, by zaczytać się w wątki i historie.
Odłożyłam ... może dokończę za jakiś czas.

Gdyby chciało się streścić te opowiadania, to wyszłoby, że to płytkie czytadło. Bohaterowie to mieszkańcy Kanady, los rzuca ich w różne miejsca, a akcja umiejscowiona jest w różnym czasie. Te losy są nieprzewidywalne i chyba w każdym z opowiadań byłam zaskoczona zakończeniem - nieoczywistym, niesztampowym. Nieprzewidywalne bywają też decyzje, które podejmują bohaterowie. I nie dostajemy gotowych odpowiedzi, rozwiązań czy wyjaśnień. To pozostaje w sferze domysłów. Mnie te opowiadania urzekły stylem, nie ma tam bezpośrednich emocji, zawiłych opisów, a wszystko aż tętni od uczuć - miłości, nadziei, zwątpienia, zazdrości.... .Opowiadania skojarzyły mi się z filmem "Między słowami".

Gdyby chciało się streścić te opowiadania, to wyszłoby, że to płytkie czytadło. Bohaterowie to mieszkańcy Kanady, los rzuca ich w różne miejsca, a akcja umiejscowiona jest w różnym czasie. Te losy są nieprzewidywalne i chyba w każdym z opowiadań byłam zaskoczona zakończeniem - nieoczywistym, niesztampowym. Nieprzewidywalne bywają też decyzje, które podejmują bohaterowie. I...

To moja pierwsze spotkanie z twórczościa Alice Munro, zdecydowanie ostatnie.
„Drogie życie” mnie zawiodło być może sięgając po opowiadania noblistki oczekiwałam czegos wiecej.
Męczyłam się dokładnie tyle dni ile jest opowiadań jedno na dzień i tylko tyle.
Uwielbiam czytać książki , zazwyczaj sprawiają mi to przyjemność, ale z tą to był koszmar.

To moja pierwsze spotkanie z twórczościa Alice Munro, zdecydowanie ostatnie.
„Drogie życie” mnie zawiodło być może sięgając po opowiadania noblistki oczekiwałam czegos wiecej.
Męczyłam się dokładnie tyle dni ile jest opowiadań jedno na dzień i tylko tyle.
Uwielbiam czytać książki , zazwyczaj sprawiają mi to przyjemność, ale z tą to był koszmar.