Zachęcona trailerem zaczęłam oglądać film - zawiodłam się i wyłączyłam. Zachęcona bardzo dobrymi opiniami książki, pomyślałam że książka musi być mega a film to tylko nieudolna ekranizacja. Och, czego ja się spodziewałam...ja naiwna.
Pierwsze co zdzieliło mnie w głowę to język. Nie jestem z tych, co wytykają każdemu błędy ortograficzne w "internetach", ale nawet mnie raziło jak prostackim językiem zostało to napisane. Mam 22 lata, może to już książka nie dla mnie. Może. Jednak LotR'a mogłam czytać mając lat 12 i mając lat 22. Można? Można.
Druga rzecz to tok myśli, rozmowy, akcji, które nie trzymały się kupy. Demony istnieją? Aha, fajnie. Widzę dziwne rzeczy? Aa tak już niektórzy mają. Zero jakichś głębszych przemyśleń, wątpliwości...postacie to zwykłe kukły upchane wymuszonymi reakcjami. Miałam też wrażenie, że moje domysły wyprzedzają akcję. Od początku rozwoju fabuły wiadomo, kto jest rodzicami Clary a ona w połowie nagle się tego dowiaduje i jest zszokowana. Wth? Tak samo z tym wampirem w hotelu. Zero jakiegoś zaskoczenia. Czytając miałam wrażenie, że to wszystko rozchodzi się w szwach.
To mogło być coś naprawdę fajnego, magicznego a wyszło...cóż, jak zwykłe czytadło. Teraz plusy: interesujący wątek miłosny (zakończenie mnie zabiło, kilka chwil patrzyłam się w ścianę :D, jedno z niewielu zaskoczeń), pojedyncze kreacje tj. Jace, Cisi Bracia, Magnus. Mimo prostoty książki chciałam wiedzieć co autorka przygotowała na koniec.

Zachęcona trailerem zaczęłam oglądać film - zawiodłam się i wyłączyłam. Zachęcona bardzo dobrymi opiniami książki, pomyślałam że książka musi być mega a film to tylko nieudolna ekranizacja. Och, czego ja się spodziewałam...ja naiwna.
Pierwsze co zdzieliło mnie w głowę to język. Nie jestem z tych, co wytykają każdemu błędy ortograficzne w "internetach", ale nawet mnie...