Świetny tytuł. Idealnie oddaje postać poety.
Książkę czyta się trudno i powoli. Mnogość nazwisk, faktów, nazw. Ale mimo to jest to lektura fascynująca.Przedstawia bardzo ciekawy obraz Tuwima. Genialnego artystę lecz zagubionego człowieka.

Mistrz słowa, dowcipu, absurdu, ironii. Kpiący ze wszystkiego i wszystkich. Świetny obserwator, który przekłada życie na papier lub scenę. Umiał ciskać słowem jak ostrzem a jednocześnie pisać pouczające i zabawne bajki dla dzieci. Napisał niezliczoną ilość wierszy, tekstów piosenek, utworów scenicznych, kabaretów. Książę poetów jak o nim mawiano.

Ale jest i druga strona Tuwima. Zakompleksiony. Odrzucony. Schorowany.
Kompleks z powodu "myszki" na policzku towarzyszył mu przez większość życia. Była ona znakiem rozpoznawczym poety. Z pochodzenia był Żydem ale czuł się Polakiem. Odrzucany przez izraelitów jako zdrajca, a przez polaków traktowany nie jak swój lecz jak obcy. Wiecznie atakowany przez jednych i drugich, był tym rozżalony. Od lat 40-tych odrzucony także przez część dawnych przyjaciół skamandrytów za poparcie komunistów i ich władzy w kraju. Do tego dochodziły kłopoty ze zdrowiem fizycznym i psychicznym- lek przed przestrzenią. Ostatnie lata życia nie były także zbyt płodne artystycznie. Pisał niewiele i z marnym skutkiem.

Postać Tuwima zaintrygowała mnie w książce Krzywickiej "Wyznania gorszycielki" (tak na marginesie polecam-GENIALNA), ta biografia utwierdziła mnie w przekonaniu, że była to postać Wielka i Niezwykła. Dokładnie tak jak jego twórczość.

Polecam.

Świetny tytuł. Idealnie oddaje postać poety.
Książkę czyta się trudno i powoli. Mnogość nazwisk, faktów, nazw. Ale mimo to jest to lektura fascynująca.Przedstawia bardzo ciekawy obraz Tuwima. Genialnego artystę lecz zagubionego człowieka.

Mistrz słowa, dowcipu, absurdu, ironii. Kpiący ze wszystkiego i wszystkich. Świetny obserwator, który przekłada życie na papier lub...