Rzadko mi się to zdarza, ale tym razem nie mogę usiedzieć w miejscu. Dosłownie przed chwilą zamknęłam książkę i od razu chwyciłam za komputer. Muszę się bowiem z kimś tym podzielić a do tego służy ten blog. Co czytałam? Książkę zakupioną w Szklarskiej Porębie (skąd wczoraj wróciłam). Zakupioną tylko dlatego, że mam nową tradycję, mianowicie z każdego miejsca, do którego wyruszam będę wracać z książką. Już nie kubki, pierdołki, pocztówki, breloczki i takie tam straganowe gadżety. Książka. Porządna, dobra inwestycja. Nie ma określonego konkretnego gatunku. Albo powieść, albo biografia, albo - tak, jak w tym przypadku - książka o historii miejsca, które zwiedzam. Potrzebowałam czegoś więcej niż w przewodniku, ludzkich historii, prawdziwych odkryć, prawdziwych zmagań się z trudami życia. No i Pani w jednej z dwóch księgarni w Szklarskiej Porębie mi poleciła "Tajemnice Gór Izerskich" Janusza Skowrońskiego. I choć książka ta nie opowiada stricte o miejscu, które zwiedzałyśmy, stała się natchnieniem do kolejnej wyprawy, kolejnych wędrówek na tereny kompletnie nieznane i tak ciekawe i poruszające, że trzeba zobaczyć je n własne oczy.
Tajemnice to książka odkrywająca i skupiająca się na historii Świeradowa Zdrój i Gór Izerskich otaczających miasto. Autor zagłębił się w fakty historyczne i odkrył przeszłość spalonej niemieckiej osady Gross Iser, po której została jedynie Chatka Górzystów (nie dotarłyśmy, ale po fakcie bardzo się z tego cieszę, bo przynajmniej zwiedzać to miejsce będę bardziej świadomie). Prezentuje zawirowania związane z terenami górskimi, które miały miejsce podczas II wojny światowej i jeszcze większe podczas ustalania nowych granic po wojnie. Ciągłe przepychanki z ówczesną Czechosłowacją i trzy drzewka, konkretne miejscowości, utrata przez Polskę Zieleńca na rzecz dosłownie trzech drzew. Ponadto, co mnie najbardziej poruszyło, pokazuje dramat Niemców, którzy z dziada pradziada zamieszkiwali tereny Gór Izerskich i okolic Świeradowa Zdrój a po wojnie zostali wysiedleni tylko dlatego, że byli Niemcami. I choć nic nikomu nie zrobili a wręcz pomagali czasem Polakom, tylko za narodowość musieli opuścić swoje domy, rodziny (często mieszane narodowościowo) cały dobytek. No, ale jak historia pokazuje ludzie ludziom zgotowali ten los, nie mnie oceniać i rozliczać przeszłość.
Autor zadaje momentami pytania, które stają się szpilą dla ciekawskich Mam ochotę się spakować i sprawdzić, czy pewien rozwaliny most rzeczywiście ma ślady wybuchy, czy mógł zostać powalony siłami natury. A czy historia o trzech dziwnych skrzyniach, które Niemcy ukrywali w okolicach Niedźwiedziej Góry, jest prawdą? Czy one tam są? A jeśli tak, to co w sobie zawierają? Dlaczego nagle nikt niczego nie pamięta?
Książka nie jest ciężka. Pomimo liczby faktów historycznych, napisana jest przystępnym językiem, zawiera dużo cytatów, co urozmaica bardzo tekst. Wzbogacona jest też o szereg ilustracji (przebieg map, rozmiecenie osad) i fotografii (zwykłe ludzkie życie). Polecam z czystym sumieniem każdemu, kto chce wyjść poza standardowy przewodnik turystyczny a od swoich wycieczek oczekuje już czegoś więcej niż tylko podziwiania widoków. Warto bowiem wiedzieć, czy nie mijasz przypadkiem miejsca spoczynku ostatniego poległego w wojnie cywila, który nagrobku doczekał się dopiero po 60 latach, albo czy nie stoisz przypadkiem w miejscu, gdzie kilkadziesiąt lat tamu tętniło zwyczajne piękne spokojne życie, o którym tylu z nas marzy

Rzadko mi się to zdarza, ale tym razem nie mogę usiedzieć w miejscu. Dosłownie przed chwilą zamknęłam książkę i od razu chwyciłam za komputer. Muszę się bowiem z kimś tym podzielić a do tego służy ten blog. Co czytałam? Książkę zakupioną w Szklarskiej Porębie (skąd wczoraj wróciłam). Zakupioną tylko dlatego, że mam nową tradycję, mianowicie z każdego miejsca, do którego...