Piosenki Marka Grechuty są mi dobrze znane. Nigdy natomiast nie szukałam informacji o życiu prywatnym artysty. Zupełnie przypadkiem natknęłam się na książkę „Chwile, których nie znamy. Opowieść o Marku Grechucie”. Czy czuję się bogatsza dzięki temu czytelniczemu spotkaniu? Nie bardzo. Autorka sama w którymś momencie przyznaje: „W mówieniu i pisaniu o Marku Grechucie obowiązuje tabu: narzucony przez rodzinę obowiązek przemilczania faktów – także po jego odejściu”. O czym więc pisać, skoro brakuje materiału? Jak się okazuje, na wszystko jest sposób. Jednakże treść tej książki (bez szkody dla jej zawartości) można by zredukować z 220 stron do 50, bo na większości kartek znajduje się jedno i to samo, wte i wewte przemielone informacje o chorobie. W pewnym momencie poczułam się znużona i przytłoczona chaosem kompozycyjnym, nieuporządkowaniem materiału, notorycznym powtarzaniem tych samych stwierdzeń i wyciąganych wniosków. Według mnie, autorka nie podołała zadaniu.

Piosenki Marka Grechuty są mi dobrze znane. Nigdy natomiast nie szukałam informacji o życiu prywatnym artysty. Zupełnie przypadkiem natknęłam się na książkę „Chwile, których nie znamy. Opowieść o Marku Grechucie”. Czy czuję się bogatsza dzięki temu czytelniczemu spotkaniu? Nie bardzo. Autorka sama w którymś momencie przyznaje: „W mówieniu i pisaniu o Marku Grechucie...