Do recenzji tej pozycji zabierałam się naprawdę długo, bo ponad miesiąc. Wynika to głównie z faktu, że niezwykle ciężko będzie mi zawrzeć w tym poście wszystko, o czym bym chciała w związku z tematem powiedzieć. A w dodatku żeby zrobić to rzetelnie i bez emocji, jako że problem w książce opisany dotyczy mnie bezpośrednio, jako kobiety- sprawa jest naprawdę dla mnie osobiście trudna. Ponadto postanowiłam ją w spokoju przetrawić, zanim zabiorę się za pisanie o niej czegokolwiek, aby zrozumieć wszelkie implikacje i zaobserwować czy faktycznie to o czym pisała autorka ma przełożenie w codziennym życiu. Jakie są moje wnioski? Zapraszam do czytania.

Książka sama w sobie podzielona jest na kilka kwestii, każda kolejna jest coraz bardziej przerażająca i szokująca. Mamy zatem tutaj temat ”Pracy”, o tym jak bardzo jesteśmy dyskryminowane zarobkowo, kiedy w dodatku uderzamy głową w szklany sufit, o czym wie niby każdy, ale dane liczbowe są jak dla mnie zatrważające. Na mnie największe wrażenie zrobił temat “Głód”, traktujący o tym jak bardzo i do jakiego stopnia chcemy kontrolować nasze ciało i wyniszczać je poprzez dopasowywanie się wyglądem do narzucanego nam wbrew woli ideału. Autorka przytoczyła tutaj kilka pozycji książkowych, jedna z nich mówi o tym że 5-10% Amerykanek to anorektyczki! Jest to zupełnie powszechne i akceptowane, co więcej coraz to łatwiej dziewczęta wpadają w pułapkę odchudzania się i zapętlania w zaburzenia odżywiania. Diety dla kobiet są uważane za coś normalnego, co doprowadzi nas przecież do bycia idealnymi. W gazetach dla młodzieży(!!!) i kobiet aż roi się od artykułów o tym jak być piękną, szczupłą i dopiero od niedawna wspomina się coś o byciu zdrową, bo do tej pory skutecznie omijano tą kwestię. Za to broń boże nie wspomina się nic o byciu mądrą, wykształconą i pewną siebie- to by zaburzyło ten starożytny i patriarchalny system panujący na całym świecie, który nazywa się od kilku pokoleń równouprawnieniem, a który jest wszystkim tylko nie tym. System wsparcia dla kobiet jest żaden, a gdyby chodziło tutaj o studentów płci męskiej prestiżowych uczelni już dawno trąbiono by o tym na prawo i lewo. Nam pozwala się głodować bez przyczyny i wyniszczać swój organizm od coraz to młodszego wieku.

Mit urody to książka trudna ale niezwykle inspirująca. Mnie zachęciła do zmiany i zaczynam od siebie, bo to jedyne co mogę zrobić. Życzę każdej kobiecie powodzenia we własnych walkach i codziennych bitwach toczonych o własną godność. Przesyłam Wam moc pozytywnej energii, wsparcia i miłości, abyście przesyłały ją dalej do absolutnie każdej osoby na tym smutnym i ogarniętym patologiami świecie. Na pewno da się go jeszcze naprawić.

Po całą recenzję zapraszam na www.myownikigai.wordpress.com; ponieważ chcę się trzymać tutaj formatu recenzji a nie wrzucać głównie własne opinie oraz przemyślenia poprzeplatane spojlerami, zainteresowanych zapraszam na bloga.

Do recenzji tej pozycji zabierałam się naprawdę długo, bo ponad miesiąc. Wynika to głównie z faktu, że niezwykle ciężko będzie mi zawrzeć w tym poście wszystko, o czym bym chciała w związku z tematem powiedzieć. A w dodatku żeby zrobić to rzetelnie i bez emocji, jako że problem w książce opisany dotyczy mnie bezpośrednio, jako kobiety- sprawa jest naprawdę dla mnie...