Niezłe. Sięgnęłam po książkę na początku nie rejestrując faktu, że jest to spin-off z Obsydianu, ale szybko to odgadłam.
Nie sądzę, żeby ta książka zrobiła na mnie jakiekolwiek wrażenie, gdybym wcześniej nie miała styczności z serią Lux i sięgnęła po nią, jak po jakiś zwykły PR. Absolutnie nie. Ale kiedy już byłam po Onyxie? Taki wspaniały smaczek i całkowicie inna bajka! Co mi się najbardziej podobało w tym spin-offie, to że Armentrout nie pokazała Arumów jako zła koniecznego, Jedynych Złych ze złym spojrzeniem i dalej w ten deseń. O, nie! Fakt, Hunter ma swoje za skórą, jest aroganckim i sprytnym skurczybykiem, który doskonale wie, że jest drapieżnikiem, ale to i tak jest inne spojrzenie na Arumów niż to wszystko, co dostaliśmy od Daemona i spółki.

Sądzę, że gdybym nie przeczytała Obsession wciąż dzieliłabym to na dwa - Luxen+ światło+dobro+jednorożce i Arum+zło+mroczność+więcej potworków. A z tego co mi się wydaje.... cóż po blurbie Opposition można zgadywać, że nie wszyscy oczywiści przyjaciele będą przyjaciółmi i nie wszyscy oczywiści wrogowie wrogami. A więc, naprawdę polecam przeczytać Obsession, ale najlepiej po Origin i jako uzupełnienie informacji.

Minusy? Było ich sporo. Serena? Czy ta postać miała w sobie wgl cokolwiek pozytywnego? Zachowywała się strasznie sztucznie, no nie wiem, może mnie po prostu do siebie nie przekonała. Jak napisała Oksa, Kat przy niej to wcielenie niewinności, jeśli chodzi o jakieś idiotyczne decyzje i głupie pomysły. Rany. Tak jak przez te cztery części nie raz wkurzałam się na Katy, to jestem pewna, że z taką Sereną bym nie przetrwała w ogóle. Ona nie miała charakteru. Nie potrafię wymienić ani jednej cechy, która by mnie do niej przyciągnęła. Ani jednej. W moim opisie znalazłyby się raczej takie informacje, jak to, że była blondynką, miała przyjaciółkę, która źle skończyła i ... koniec. Taki bardziej zarys postaci niż cokolwiek przemyślanego.

No a poza tym, zarówno Obsession jak i Obsydian (i kontynuacje, chociaż Onyx wciąż stoi mi ością w gardle) to takie przyjemne i emocjonujące książki, które niesamowicie wciągają i uzależniają, jak energia Luxena Aruma. :D

Niezłe. Sięgnęłam po książkę na początku nie rejestrując faktu, że jest to spin-off z Obsydianu, ale szybko to odgadłam.
Nie sądzę, żeby ta książka zrobiła na mnie jakiekolwiek wrażenie, gdybym wcześniej nie miała styczności z serią Lux i sięgnęła po nią, jak po jakiś zwykły PR. Absolutnie nie. Ale kiedy już byłam po Onyxie? Taki wspaniały smaczek i całkowicie inna bajka!...