Informacja wstępna: To moja pierwsza przeczytana książka z cyklu o Wallanderze, pierwsza w ogóle autorstwa Henninga Mankela, więc nie widziałem, czego się spodziewac, nie mam też (póki co ! ) porównania z jego poprzednimi książkami z cyklu.

Przestawiona historia jest według mnie bardzo dobrze skonstruowana, przez ponad 500 stron autor odpowiednio dawkuje nam porcje informacji dotyczących sprawy. Na początku książki w ogóle się nie podejrzewa, o czym może prawić akcja. Ciężko się domyśleć, w którą stronę rozwinie się fabuła, co uważam za ogromy plus. Poznajemy dużo ciekawych postaci, każda z nich ma wpływ na tok myślenia komisarza Wallandera.
Aktywnym tłem akcji jest historia zimnej wojny, ciągnące się aż do teraźniejszości zależności z przeszłości, które doprowadzają do śmierci. Dywagacje na temat historii, polityki, ubarwiają nam opowieść. Bardzo zgrabnie ukrywani szpiedzy, wzajemne śledzenie swoich kroków, czy w skali rodzinnej, czy w skali dużej, jak cała zimna wojna, to rzeczy, które towarzyszą nam cały czas w akcji książki (niektóre od początku, niektóre nie).

Kolejną warstwą książki jest człowiek i jego proces starzenia się. Komisarz Wallander, będący u schyłku kariery, przepełniony jest sentymentalizmem, a także strachem związanym z upływem czasu, starością jak i samotnością. Jest to książka także o czowieku, który poszukuje sensu, motywacji do kolejnych lat życia, tych coraz późniejszych, do których prawdopodobnie najciężej znaleźć siłę i chęć. Wraz ze słabnącą kondycją fizyczną, zdajemy sobie sprawę ze słabnącej również kondycji psychicznej. Zadumani nieco, poznajemy różne losy i różne przebyte drogi ludzi, możemy sobie porównywać, kto w jakim miejscu się znalazł po danym czasie. Wszystko przedstawione jest w zimnoskandynawskim klimacie. Nie mamy zbyt wielu momentów do uśmiechu, idziemy za rękę z upływem czasu i kolejami życia.

Gdybym wcześniej przeczytał wszystkie książki z cyklu o komisarzu, teraz, po przeczytaniu tej ostatniej z serii, byłoby mi bardzo smutno żegnać takiego człowieka, być może czułbym ścisk w gardle. Dla mnie, jednak jest to początek drogi z komisarzem, będę czytał inne książki z serii.

Malutkie podsumowanie: zimna wojna, zimna akcja, zimna starość, zimny dom, zimna samotność. A kryminalna część świetna.

Informacja wstępna: To moja pierwsza przeczytana książka z cyklu o Wallanderze, pierwsza w ogóle autorstwa Henninga Mankela, więc nie widziałem, czego się spodziewac, nie mam też (póki co ! ) porównania z jego poprzednimi książkami z cyklu.

Przestawiona historia jest według mnie bardzo dobrze skonstruowana, przez ponad 500 stron autor odpowiednio dawkuje nam porcje...