co ja chcę powiedzieć o tej części. dla mnie ona nie zapowiada końca cyklu, tylko zwiastuje jeszcze nie zakończenie tej historii. w porównaniu do części pierwszej, która mnie rozwaliła i do części drugiej, która wywoła we mnie dezorientację i złość ta część jest inna. czytało mi się to dobrze, może dlatego, że poniekąd zaczynamy widzieć w życiu głównej bohaterki jakiś powód do życia. nie mamy już tylko Evana czy Jonathana, ale pojawia się Cole, które jest inny, może trochę podobny do Emmy, jeśli chodzi o miłowanie ciszy. w każdym bądź razie Cole wydaję się być postacią pozytywną. a co do samej Emmy w tej części. widocznie autorka chciała pokazać jej roztrzaskane życie, to jak nie potrafi poradzić sobie z problemami, które szufladkuje i próbuje zapomnieć o nich uciekając w alkohol czy ekstremalne przedsięwzięcia. smutna historia, cholernie smutna, ale też i odzwierciedlająca prawdę, bo nie zawsze wszystko da się naprawić tylko trzeba o to walczyć, ale tu się rodzi pytanie, skąd wziąć siłę na walkę?

co ja chcę powiedzieć o tej części. dla mnie ona nie zapowiada końca cyklu, tylko zwiastuje jeszcze nie zakończenie tej historii. w porównaniu do części pierwszej, która mnie rozwaliła i do części drugiej, która wywoła we mnie dezorientację i złość ta część jest inna. czytało mi się to dobrze, może dlatego, że poniekąd zaczynamy widzieć w życiu głównej bohaterki jakiś powód...