Drugi tom Cmentarza Zapomnianych Książek, choć jak się okazuje, wydarzenia w nim opisane poprzedzają historię z tomu pierwszego, czyli "Cienia wiatru". Mogłam więc spokojnie brać się za "Grę anioła" gdy mi ją polecono zamiast pierwszy raz w życiu upierać się, że przeczytam choć jedną serię po kolei. Brawo ja :P Dodatkowo poza może kilkoma bohaterami znanymi z pierwszego tomu, nic nie nawiązuje do tamtej historii, no bo jak? Brawo ja po raz drugi.

Zafon ma specyficzny styl pisania. Potrafi skomplikowaną, tragiczną i jak najbardziej realną historię opowiedzieć w stylu mrocznej baśni. Za to uwielbiam tego autora. Zazwyczaj w swoich książkach nawiązuje do tragicznych wydarzeń, takich jak druga wojna światowa, czy inne istotne dla ludzkości tragedie i wojny, wplatając w swą opowieść na pozór luźne nitki prowadzące do przemyśleń na temat motywacji, które kierują ludźmi zdolnymi do zmiany losów całego świata. Ale żeby zrozumieć o co chodzi, trzeba się z dorobkiem tego autora po prostu zapoznać.

"Grę anioła" czytało mi się o wiele lepiej niż "Cień wiatru". Wiele zwrotów akcji, pomieszanie z poplątaniem, pod koniec to już sama zaczynałam wariować :P a zakończenie? Idealne.

Drugi tom Cmentarza Zapomnianych Książek, choć jak się okazuje, wydarzenia w nim opisane poprzedzają historię z tomu pierwszego, czyli "Cienia wiatru". Mogłam więc spokojnie brać się za "Grę anioła" gdy mi ją polecono zamiast pierwszy raz w życiu upierać się, że przeczytam choć jedną serię po kolei. Brawo ja :P Dodatkowo poza może kilkoma bohaterami znanymi z pierwszego...