Książka nie może być najgorsza , skoro wyzwoliła we mnie tyle emocji . Problem jednak jest taki że właściwie były to emocje jednego rodzaju . Na pewno owa opowieść mnie nie bawiła . Wręcz odwrotnie , maksymalnie mnie wkurzyła . Właściwie nie sama powieść co jej główna bohaterka i jednocześnie narratorka owej historii . Bardziej naiwnej , wręcz głupiej dziewuchy dawno nie spotkałam i to ani w życiu realnym , ani wśród bohaterek literackich . Jak przeczytałam już na samym początku coś takiego '' Masz nos niczym rozdeptany kartofel , a czoło jak u kretyna . Traktowałabym to jako żart , gdyby zaraz nie opowiadał ze szczegółami o wdziękach swoich dawnych miłości albo ekskochanek , przyprawiając mnie o histeryczne ataki zazdrości '' , to wszystkie przysłowiowe noże otwierają mi się w kieszeni . Przecież od takiego małżonka który w taki sposób zwraca się do swojej dużo młodszej w dodatku od siebie , żony , ucieka się w te pędy jak najdalej i jak najszybciej o nim zapomina . A ta niedojda pozwalała sobą pomiatać i obrażać . W sumie to nawet mi jej nie było szkoda , za głupotę niestety płaci się słoną cenę . Ten cytat jest z początku książki dokładnie z 16 strony . Potem autorka opisuje rodzinę głównej bohaterki , matkę , ojca , ciotki , wujków , kuzynów itd. No i cóż , już się nie dziwie że dziewczyna wyrosła na naiwną kretynkę , w takiej '' sympatycznej '' rodzince , zdziwiłabym się gdyby było inaczej . Ta książka , to moje trzecie podejście do tej autorki i chyba raczej '' tej pani już podziękujemy '' .Nie podoba mi się zupełnie świat który kreuje ta właśnie pisarka , nie podoba mi się jak tworzy postacie . Ludzie których opisuje to jacyś , nie wiem właściwie jak ich nazwać , począwszy od wrednych bachorów na podwórku i ich idiotycznych zabaw , jak chociażby wpychanie psu landrynek do nosa , że nie wspomnę o zabawie w szczura a właściwie szczurem , specjalnie w tym celu zabitym , po cioteczkę która na środku miasta w jakiejś bramie wyciąga sobie z...wiadomego miejsca , solitera i zwija go jak tasiemkę , a potem opowiada o tym przy stole i jedzeniu . Przepraszam bardzo , ale czy to ma być śmieszne ? zabawne ? . Cóż , dla mnie było obrzydliwe i odrażające . Widocznie humor uprawiany przez autorkę zupełnie nie jest kompatybilny z moim . Żadnej pozytywnej postaci w tej książce , nikogo kogo choć trochę można by było polubić . Nie polecam , chyba że ktoś lubi takie '' kwiatki '' , moją ulubioną pisarką pani Nepomucka na pewno nie zostanie !

Książka nie może być najgorsza , skoro wyzwoliła we mnie tyle emocji . Problem jednak jest taki że właściwie były to emocje jednego rodzaju . Na pewno owa opowieść mnie nie bawiła . Wręcz odwrotnie , maksymalnie mnie wkurzyła . Właściwie nie sama powieść co jej główna bohaterka i jednocześnie narratorka owej historii . Bardziej naiwnej , wręcz głupiej dziewuchy dawno nie...