Joseph Bialoskorski to postać prawdziwa. Postać niezwykła, choć niczym szczególnym nie wyróżniająca się spośród innych ludzi. Zwykły człowiek, cwaniak, patriota, tchórz kierujący się lękiem o własne życie, bohater walczący o Polskę, żołnierz i dezerter (bynajmniej nie z polskiej armii). Krótko mówiąc to ktoś taki sam, jak my. Jego poczynania i podejmowane wybory zazwyczaj były motywowane sytuacjami, w jakich się znajdował, a na które nie miał większego wpływu.
Z prostotą i szczerością opisuje on swoje niezwykłe losy, od momentu dostania się do niewoli niemieckiej w trakcie powstania śląskiego lub wielkopolskiego (z przykrością muszę przyznać się, że nie pamiętam tego, książki w swojej biblioteczce nie posiadam, a czytałem ją wiele late temu), poprzez ucieczkę z obozu jenieckiego, wstąpienie do Legii cudzoziemskiej i barwne przygody w różnych zakątkach przedwojennego imperium francuskiego, aż do ucieczki i powrotu do kraju.
Opowieść Białoskórskiego niesie ze sobą moc pozytywnej energii. Ciągle wplątuje się on w różne awantury, które prawie zawsze mogą skończyć się dla niego źle, a mimo to nigdy nie traci ducha, i dzięki odrobinie sprytu i ogromnej ilości szczęścia zawsze wychodzi z opresji cało. O tym, jaki przy tym może być ubaw, przekonać się może czytelnik sięgając po tę pozycję.
Książka ta pochłąnęła mnie bez reszty. Lekki, żartobliwy styl powoduje, że wyjątkowo przyjemnie czyta się tę historię. Nie brak również fragmentów poruszających, które zmuszają do refleksji, jak opis traktowania jeńców polskich przez niemieckich żołnierzy. Nie można zapomnieć też o tym, że pamiętnik Białoskórskiego w wierny sposób oddaje realia okresu międzywojennego z perspektywy francuskiego legionisty, przemierzającego odległe, egzotyczne (nawet dla współczesnego człowieka) krainy. Dobrze zostały przedstawione etnografia, kultura i historia Bliskiego i Dalekiego Wschodu, stosunki panujące w Legii Cudzoziemskiej oraz przekrój narodowościowy i relacje między przedstawicielami różnych nacji w tejże formacji wojskowej. Krótko mówiąc, książka stanowi w pewnym stopniu kompendium wiedzy na wspomniane tematy.
Niemniej, najważniejsza jest przygoda. I tej we wspomnieniach naszego bohatera nie brakuje. To ona napędza akcję oraz staje się pretekstem do żartów. Dlatego gorąco, gorąco namawiam czytelników, zwłaszcza młodych, choć nie tylko, do sięgnięcia po ten oryginalny przykład literatury pamiętnikarskiej.

Joseph Bialoskorski to postać prawdziwa. Postać niezwykła, choć niczym szczególnym nie wyróżniająca się spośród innych ludzi. Zwykły człowiek, cwaniak, patriota, tchórz kierujący się lękiem o własne życie, bohater walczący o Polskę, żołnierz i dezerter (bynajmniej nie z polskiej armii). Krótko mówiąc to ktoś taki sam, jak my. Jego poczynania i podejmowane wybory zazwyczaj...