Polak zawsze sobie poradzi, nawet w najgorszej sytuacji. Historia oryginalnego człowieka. Sierżant Józef Białoskórski, niezły cwaniak, mam wrażenie, że był pierwowzorem słynnego Franka Dolasa... Ich spryt i żywoty są bardzo podobne.

Niedoceniany przez towarzyszy niedoli bardzo często, że lizus niby, jednak na wszystko sobie zasłużył wierną służbą, choć w rzeczywistości był wkręcony do Legii podstępem. Niby kucharz, a w istocie utalentowany żołnierz, cwany kombinator.

Często wyśmiewany, a jednak ze wszystkich okazał się być najlepszy. Nie będę zdradzał szczegółów z książki, ale nie chciałbym mieć kogoś takiego za wroga. Umiał się, gość ustawić.

Polecam, pożyczył mi kolega, tak mnie wciągnęła, że przeczytałem w trzy dni.

Dziwne, że nikt nie uczył o nim w szkołach.

Polak zawsze sobie poradzi, nawet w najgorszej sytuacji. Historia oryginalnego człowieka. Sierżant Józef Białoskórski, niezły cwaniak, mam wrażenie, że był pierwowzorem słynnego Franka Dolasa... Ich spryt i żywoty są bardzo podobne.

Niedoceniany przez towarzyszy niedoli bardzo często, że lizus niby, jednak na wszystko sobie zasłużył wierną służbą, choć w rzeczywistości był...

Petarda! Znakomicie napisane, wciągające do reszty wspomnienia. Czyta się niczym powieść, ale ani na moment nie wątpiłem w prawdziwość opisywanych przygód.

Polecam, lekka a zarazem pouczająca lektura. Dla wszystkich tych, którzy nie wiedzą skąd wynikają różnice w poziomie życia "na zachodzie" i u nas:).

Petarda! Znakomicie napisane, wciągające do reszty wspomnienia. Czyta się niczym powieść, ale ani na moment nie wątpiłem w prawdziwość opisywanych przygód.

Polecam, lekka a zarazem pouczająca lektura. Dla wszystkich tych, którzy nie wiedzą skąd wynikają różnice w poziomie życia "na zachodzie" i u nas:).

UWAGA! Zgodnie z informacjami jakie otrzymałem wprost ze źródła (archiwum Legii) , wynika z nich jasno, że Białoskórski to mitoman. W Legii był zaledwie kilka miesięcy a nie 10 lat. Wyrzucano go trzykrotnie przez problemy zdrowotne, dwa razy w 1925 i raz w 1931. Szkoda bo wspomnienia są ciekawe. Powstaje pytanie czy to wymysły Białoskórskiego czy też wspomnienia skradzione/zasłyszane od innych legionistów.

UWAGA! Zgodnie z informacjami jakie otrzymałem wprost ze źródła (archiwum Legii) , wynika z nich jasno, że Białoskórski to mitoman. W Legii był zaledwie kilka miesięcy a nie 10 lat. Wyrzucano go trzykrotnie przez problemy zdrowotne, dwa razy w 1925 i raz w 1931. Szkoda bo wspomnienia są ciekawe. Powstaje pytanie czy to wymysły Białoskórskiego czy też wspomnienia...

Bardzo dobra pozycja. Aż chce się czytać. Pamiętnik napisany przez prostego człowieka. Tym bardziej szczery.

Bardzo dobra pozycja. Aż chce się czytać. Pamiętnik napisany przez prostego człowieka. Tym bardziej szczery.

Nie wiem, czemu zdecydowałam się na tę książkę. Odpowiedź na to pytanie pozostanie nieznana już chyba zawsze. Ciągnie mnie coś do takich pozycji a tej po prostu nie mogłam się oprzeć. Legia Cudzoziemska jest tym, co bardzo mnie interesuje. Nie wnikajmy w moje zainteresowanie bo wyjdzie na to, że nie są takie, jakie dziewczyna mieć powinna. Szczególnie taka w wieku lat osiemnastu. Wracając do tej pozycji... Tutaj poznajemy wszystko od środka. Można uznać, że jest to swego rodzaju autobiografia.

Józef Białoskórski opowiada nam o dziesięciu latach, które spędził w Legii Cudzoziemskiej. Służba tam jest swego rodzaju piekłem na Ziemi. Opowiada nam o żołnierzach, z którymi stykał się na co dzień. Taka przyjaźń między żołnierzami, wzajemne oddanie to naprawdę piękne uczucia. Z czasem jednak charaktery żołnierzy zmieniają się. Coraz gorzej radzą sobie z oddaleniem od rodziny. Nie wszyscy wytrzymują tą wielką odpowiedzialność, która na nich spoczywa. Autor opowiada nam swoje przygody z różnych miejsc, w których przyszło mu służyć. Niejedna z nich wprawia w osłupienie a zdziwienie czuje się w całym ciele. Nie da się ukryć, że niektóre fragmenty wywołują też uśmiech na twarzy. Z szybkich awansów można wnioskować, że Białoskórski był bardzo dobrym żołnierzem i dodatkowo cenionym.

Nie da się ukryć, że ta książka jest o dosyć ciężkim temacie. O samej moralności tematu można by rozprawiać bardzo długo. Trzeba jednak po prostu tą pozycję przeczytać, nie oceniać tylko zrozumieć. To klucz do sukcesu. Dodatkowo wszystko napisane jest bardzo dobrym, zrozumiałym językiem. Styl jest lekki i wręcz nie pasuje do głównego tematu książki. Nie da się ukryć, że autor przedstawia to w taki sposób, że bardzo łatwo można sobie wyobrazić, że jest się w każdym, z owych przedstawionych nam miejsc.

Dziwie się, że dopiero teraz natknęłam się na tą pozycję. Ma ona w Polsce już kilka swoich wydań i niedługo będzie można nazywać ją wręcz klasyką. Pamiętnik Białoskórskiego oddaje wszystko to, co powinien. Oddaje realia okresu międzywojennego. Doskonale przedstawia historie i kulturę Bliskiego i Dalekiego Wschodu. Wszystkie relacje w Legii Cudzoziemskiej... Wszystko to mamy zebrane w jednej książce. No i nie da się nie wspomnieć o zawartej tutaj przygodzie. Aż trudno uwierzyć, że to się zdarzyło naprawdę.

Nie mogłam się od tej książki oderwać i mimo, że czytałam ją już jakiś czas temu i dopiero teraz mam okazję napisać jej recenzje do tej pory pamiętam towarzyszące mi emocje. Tej historii nie pozwoliłam ukraść tacie i umieścić na półce w jego pokoju. O nie. Pamiętnik Józefa Białoskórskiego zostaje u mnie i nie oddam go bez walki. Doskonały przykład człowieka, którego powinno się podziwiać. Dlaczego to nie takie książki są lekturami w szkole? Może w końcu niektórzy zaczęliby je czytać.

Kiedy zaczynałam czytanie nawet do głowy mi nie przyszło, że tak bardzo może mi się ta książka spodobać. Nie czytałam recenzji, nie patrzyłam na oceny - wzięłam w ciemno mając nadzieję, że okaże się być książką, która nie pozwoli mi się oderwać. Nie zawiodłam się i wręcz przeciwnie! Jestem zachwycona. Wydaje mi się, że każdemu ta książka by się spodobała. Jest w niej coś takiego, co wciąga bez reszty. Może to styl autora a może sama w sobie historia. Tak czy inaczej łapcie za tą książkę ani chwili się nie zastanawiajcie. Warto.

Nie wiem, czemu zdecydowałam się na tę książkę. Odpowiedź na to pytanie pozostanie nieznana już chyba zawsze. Ciągnie mnie coś do takich pozycji a tej po prostu nie mogłam się oprzeć. Legia Cudzoziemska jest tym, co bardzo mnie interesuje. Nie wnikajmy w moje zainteresowanie bo wyjdzie na to, że nie są takie, jakie dziewczyna mieć powinna. Szczególnie taka w wieku lat...

Joseph Bialoskorski to postać prawdziwa. Postać niezwykła, choć niczym szczególnym nie wyróżniająca się spośród innych ludzi. Zwykły człowiek, cwaniak, patriota, tchórz kierujący się lękiem o własne życie, bohater walczący o Polskę, żołnierz i dezerter (bynajmniej nie z polskiej armii). Krótko mówiąc to ktoś taki sam, jak my. Jego poczynania i podejmowane wybory zazwyczaj były motywowane sytuacjami, w jakich się znajdował, a na które nie miał większego wpływu.
Z prostotą i szczerością opisuje on swoje niezwykłe losy, od momentu dostania się do niewoli niemieckiej w trakcie powstania śląskiego lub wielkopolskiego (z przykrością muszę przyznać się, że nie pamiętam tego, książki w swojej biblioteczce nie posiadam, a czytałem ją wiele late temu),poprzez ucieczkę z obozu jenieckiego, wstąpienie do Legii cudzoziemskiej i barwne przygody w różnych zakątkach przedwojennego imperium francuskiego, aż do ucieczki i powrotu do kraju.
Opowieść Białoskórskiego niesie ze sobą moc pozytywnej energii. Ciągle wplątuje się on w różne awantury, które prawie zawsze mogą skończyć się dla niego źle, a mimo to nigdy nie traci ducha, i dzięki odrobinie sprytu i ogromnej ilości szczęścia zawsze wychodzi z opresji cało. O tym, jaki przy tym może być ubaw, przekonać się może czytelnik sięgając po tę pozycję.
Książka ta pochłąnęła mnie bez reszty. Lekki, żartobliwy styl powoduje, że wyjątkowo przyjemnie czyta się tę historię. Nie brak również fragmentów poruszających, które zmuszają do refleksji, jak opis traktowania jeńców polskich przez niemieckich żołnierzy. Nie można zapomnieć też o tym, że pamiętnik Białoskórskiego w wierny sposób oddaje realia okresu międzywojennego z perspektywy francuskiego legionisty, przemierzającego odległe, egzotyczne (nawet dla współczesnego człowieka) krainy. Dobrze zostały przedstawione etnografia, kultura i historia Bliskiego i Dalekiego Wschodu, stosunki panujące w Legii Cudzoziemskiej oraz przekrój narodowościowy i relacje między przedstawicielami różnych nacji w tejże formacji wojskowej. Krótko mówiąc, książka stanowi w pewnym stopniu kompendium wiedzy na wspomniane tematy.
Niemniej, najważniejsza jest przygoda. I tej we wspomnieniach naszego bohatera nie brakuje. To ona napędza akcję oraz staje się pretekstem do żartów. Dlatego gorąco, gorąco namawiam czytelników, zwłaszcza młodych, choć nie tylko, do sięgnięcia po ten oryginalny przykład literatury pamiętnikarskiej.

Joseph Bialoskorski to postać prawdziwa. Postać niezwykła, choć niczym szczególnym nie wyróżniająca się spośród innych ludzi. Zwykły człowiek, cwaniak, patriota, tchórz kierujący się lękiem o własne życie, bohater walczący o Polskę, żołnierz i dezerter (bynajmniej nie z polskiej armii). Krótko mówiąc to ktoś taki sam, jak my. Jego poczynania i podejmowane wybory zazwyczaj...

Mega książka, mimo tematyki bardzo lekka i napisana z humorem. Czytelnik przywiązuje się do bohatera i utożsamia się z jego osobą w pełni.

Mega książka, mimo tematyki bardzo lekka i napisana z humorem. Czytelnik przywiązuje się do bohatera i utożsamia się z jego osobą w pełni.

Książka niesamowita, urzeka prostotą i wciąga całkowicie.

Książka niesamowita, urzeka prostotą i wciąga całkowicie.

Książka bardzo dobra. Serdecznie polecam

Książka bardzo dobra. Serdecznie polecam

8/10

8/10