Jakoś tak wyszło, że "Legion", choć nabyty tuż po premierze, przeczytałem dopiero po czterech latach. Nie wiem w sumie, dlaczego - bo tematykę II wojny światowej bardzo lubię, a twórczość Elżbiety Cherezińskiej - jeszcze bardziej. Być może jednak instynktownie czułem, że nie znajdę tutaj tego, co tak w książkach Pani Eli uwielbiam - zapierających dech w piersiach opisów, barwnych postaci i wątków, które czyta się z wypiekami na twarzy. To znaczy, niby to wszystko tu jest, ale... jakieś takie inne, niepełne, w porównaniu do tego, co znamy z "Północnej drogi", "Odrodzonego Królestwa" czy książek o Świętosławie. Do tego "Legion" jest napisany w dość specyficzny sposób - akcja jest chaotyczna, a dodatkowo jeszcze zaburzają ją opisy postaci w formie wtrąceń przypominających podpisy z seriali. Długo trwało, zanim się do tego przyzwyczaiłem. Mam wrażenie, że Autorka powinna jednak się skupić na historiach rozgrywających się w dawniejszych czasach - tam się czuje zdecydowanie bardziej "u siebie", niż w czasach nam bliższym. Co nie zmienia faktu, że książka o losach Brygady Świętokrzyskiej też była potrzebna - ci ludzie po prostu zasługiwali na to, by opowiedzieć ich historię.

Jakoś tak wyszło, że "Legion", choć nabyty tuż po premierze, przeczytałem dopiero po czterech latach. Nie wiem w sumie, dlaczego - bo tematykę II wojny światowej bardzo lubię, a twórczość Elżbiety Cherezińskiej - jeszcze bardziej. Być może jednak instynktownie czułem, że nie znajdę tutaj tego, co tak w książkach Pani Eli uwielbiam - zapierających dech w piersiach opisów,...