Bardzo czekałam na ostatnią część trylogii Spętani przez Bogów i kiedy otrzymałam ją na urodziny byłam bardzo zadowolona. Pojawia się jednak pewne ale, książka nie powaliła mnie na kolana ani w pełni nie zadowoliła. Miałam co do niej duże wymagania ponieważ poprzednie części były intrygujące, zostały ciekawie napisane i trzymały w napięciu czytelnika, a czytając Bunt bogini momentami miałam wrażenie, że autorka nie miała pomysłu. Zmieniła wizję na wykreowanie bohaterów, przez co wydawało mi się to zupełnie nierealne. Pewne elementy fabuły zupełnie mi nie pasowały a niektórych faktów domyśliłam się już na samym początku, co było dla mnie sporym zaskoczeniem, patrząc wstecz na poprzednie książki. Nie tego oczekiwałam.

Sam wątek miłosny był niemal najgorszym elementem. Darzę dużą sympatią zarówno Helenę jak i Lucasa, jednak autorka nie wiedziała, co z nimi zrobić. Po co dodawać tyle dramatyzmu, gdzie nie powinno go być? Nigdy nie przepadałam za trójkątami miłosnymi zawartymi w tego typu książkach. Autorka chyba na siłę wprowadziła do głównego wątku miłosnego Oriona, ale zastanawiam się w jakim celu, skoro dwie inne osoby były sobie pisane i niemal na każdym kroku to podkreślała a nie powinny być se sobą. Autorka nie potrafiła się zdecydować.

Pomimo minusów książka podoba mi się chociaż żałuję zmarnowanego potencjału. Mogła otrzymać ocenę o wiele wyższą niż 6.

Bardzo czekałam na ostatnią część trylogii Spętani przez Bogów i kiedy otrzymałam ją na urodziny byłam bardzo zadowolona. Pojawia się jednak pewne ale, książka nie powaliła mnie na kolana ani w pełni nie zadowoliła. Miałam co do niej duże wymagania ponieważ poprzednie części były intrygujące, zostały ciekawie napisane i trzymały w napięciu czytelnika, a czytając Bunt bogini...