Na rynku jest dostępnych wiele książek dla dzieci. Od tych gumowych przez z grubymi stronami i wielkim tekstem do wielostronicowych, zabawnych opowieści.
Dla każdego coś dobrego można by powiedzieć.

Jeszcze jakiś czas temu wydawało mi się, że to są tylko głupie historyjki, a ja takiego "humoru" nienawidzę. Odkąd pamiętam nie przepadałam za Koszmarnym Karolkiem, ale... na któreś święta podarowałam wraz z mamą bratankowi książkę z żartami zaczerpniętymi właśnie od Koszmarnego Karolka. Książka nie składała się tylko z tekstu, ale również zawierała ilustracje. Nie powiem, żeby to była najmądrzejsza
książka pod słońcem, ale muszę przyznać, że niektóre testy (że się tak wyrażę) rozwaliły mnie na łopatki. Tak też powoli przekonywałam się do literatury dziecięcej.
Od karolowych żartów po sekretnego jednorożca. Siedemnastoletnia dziewczyna i takie bajery. Jeny! :)

Ale nie ma tego złego coby na dobre nie wyszło - na swoim koncie mam książkę Liz Pichon, której głównym bohaterem jest właśnie Tomek.
Bohater książki autorstwa pani Pichon jest zwykłym dzieciakiem. Lubi słodycze, nie przepada za warzywami i nauką, jest na bakier z matmą i ortografią, ale za to bardzo lubi rysować.

W tej nieco za krótkiej (dla mnie) książce poznajemy przygody jakie go spotkały. Zaczynając od początku roku szkolnego, gdzie został przeniesiony z ostatniej ławki do pierwszej i musi siedzieć obok chłopca, którego nie lubi oraz dziewczyny, którą uwielbia. Najbardziej martwi go, że nie będzie mógł podczas lekcji szkicować oraz czytać komików, ponieważ jego wychowawca będzie cały czas go obserwował. Ale to tylko początek przezabawnej historii.

Często denerwuję swoją siostrę Dankę, której chowa rzeczy tak by ona nie mogła znaleźć.
Robi żarty swoim kolegom oraz zapisuje się do chóru by zaimponować dziewczynie.
Jak to bywa u dzieci - jest szczery do bólu. Na lekcji plastyki po tym jak namalował swój portret nauczycielka poprosiła go, aby narysował portret kogoś innego, ale z licznymi szczegółami. Niestety pani nauczyciele się to nie spodobało.

Jak to bywa - Tomek również narzeka na swojego tatę, który za grosz nie ma gustu w kwestii ubioru, ale zawsze śmiesznie to wychodzi.
Bohater dzieli się z czytelnikiem swoimi przygodami i przeżyciami nie tylko w formie tekstu, ale obrazków. Strony książki są pełne przeróżnych grafik oraz tekstu z dużą czcionką odpowiednią dla dzieci. Słownictwo jest proste, jak to bywa w książeczkach dla dzieci, oraz potoczne.

W tej historyjce nie ma czasu na nudę i smutek. Ciągle coś się dzieje. Czytelnik przeskakuje z miejsca na miejsce. Jak dla mnie historia jest krótka, ale treściwa.

Polecam!

Na rynku jest dostępnych wiele książek dla dzieci. Od tych gumowych przez z grubymi stronami i wielkim tekstem do wielostronicowych, zabawnych opowieści.
Dla każdego coś dobrego można by powiedzieć.

Jeszcze jakiś czas temu wydawało mi się, że to są tylko głupie historyjki, a ja takiego "humoru" nienawidzę. Odkąd pamiętam nie przepadałam za Koszmarnym Karolkiem, ale... na...