Przyznam szczerze, że mam słabość do książek z tego cyklu. Kiedy tylko jakąś zobaczę, czytam ją natychmiast bez zastanowienia i nawet nie spoglądam na jej opis. Dopiero w trakcie zaznajamiania się z "Kopidołem i Kwiaciareczką" spostrzegłam, że już kiedyś zetknęłam się z inną lekturą pana Kazimierza - "Wywrotką", która nie zrobiła na mnie najmniejszego wrażenia. To dzieło jednak znacznie przerosło moje oczekiwania. Owszem, znalazłam w nim parę niedociągnięć bądź wątków, które niezbyt mnie porywały, ale poza tym mnie zachwyciła. Z niecierpliwością wyczekiwałam końca, którego się spodziewałam, a pomimo tego sprawił mi niemałą radość.
"Kopidoł i Kwiaciareczka" niesie ze sobą wbrew pozorom bardzo mądre przesłanie. Jest to dość ambitna książka, która pozwala lepiej zrozumieć osoby niepełnosprawne, jak i samych siebie. Na pozór lekka i obyczajowa opowieść, jednakże przypadła mi do gustu. Już od dłuższego czasu chciałam przeczytać jakieś dzieło nie ociekające krwią czy przemocą. Bardzo ciepła lektura z zaskakująco przemyślaną akcją, polecam gorąco.

Przyznam szczerze, że mam słabość do książek z tego cyklu. Kiedy tylko jakąś zobaczę, czytam ją natychmiast bez zastanowienia i nawet nie spoglądam na jej opis. Dopiero w trakcie zaznajamiania się z "Kopidołem i Kwiaciareczką" spostrzegłam, że już kiedyś zetknęłam się z inną lekturą pana Kazimierza - "Wywrotką", która nie zrobiła na mnie najmniejszego wrażenia. To dzieło...