Niespecjalna książka zamachowcy Jana Pawła II, wbrew szumnym zapowiedzią nie wnosi nic nowego. Ile w tych wynurzeniach prawdy, a ile zwykłego pragmatyzmu i prób usprawiedliwiania się?

Niespecjalna książka zamachowcy Jana Pawła II, wbrew szumnym zapowiedzią nie wnosi nic nowego. Ile w tych wynurzeniach prawdy, a ile zwykłego pragmatyzmu i prób usprawiedliwiania się?

Dla kogoś kto chciałby poznać przyczyny i motywy, nie tylko skupiając się na ich rezultatach. Zapewne to tylko promil rzeczywistości jaki poznamy w manipulacjach świata islamu, ale dla nas, laików to i tak sporo wyjaśniająca pozycja.
Można by zaprzeczyć, podpierając sprzeciw manipulacji argumentem - wybór zawsze należy do konkretnej jednostki. Tak, dziś pewnie tak, zwłaszcza w krajach bogatych, tak zwanych rozwiniętych. Ale czy tak różowo jest na całym świecie? Czy każdy człowiek odebrał te samą "wyprawkę" na życie. Nie sądzę. Jak dodamy do tego właściwie żaden dostęp do wiedzy i informacji, a także wszechobecną biedę, w wyniku otrzymamy materiał bardzo podatny na wpływy i plastyczny, łatwy do ukształtowania.

Dla kogoś kto chciałby poznać przyczyny i motywy, nie tylko skupiając się na ich rezultatach. Zapewne to tylko promil rzeczywistości jaki poznamy w manipulacjach świata islamu, ale dla nas, laików to i tak sporo wyjaśniająca pozycja.
Można by zaprzeczyć, podpierając sprzeciw manipulacji argumentem - wybór zawsze należy do konkretnej jednostki. Tak, dziś pewnie tak,...

Ali Agca przedstawia w tej książce swoją, jak twierdzi - prawdziwą historię zamachu na Jana Pawła II oraz tego, co działo się potem.
3/4 książki to historia Agcy: trudne dzieciństwo w biedzie, przedwczesna utrata ojca, ciężka, fizyczna praca we wczesnej, nastoletniej młodości, pierwsza miłość, i wreszcie droga terrorysty. Wstępuje do organizacji Szare Wilki. Bardzo wcześnie, jako młody człowiek, dokonuje swych pierwszych ataków i prób zamachów. Zdobywa uznanie i szacunek grupy, a jednocześnie nabywa doświadczenia w obsłudze broni. Wreszcie zostaje wyznaczony przez skrajne, szyickie ugrupowanie Państwa Islamskiego do misji zamordowania papieża, ich wroga numer 1.
Potem następuje opis przygotowań: skąd miał pieniądze, kto go przygotowywał i informował, kto, gdzie i jak dostarczył mu broń itd.
Rok przed zamachem to czas podróży i sielanki w życiu Agcy, chyba jedyny w całej jego historii. Zwiedza różne kraje, bawi się, pije, używa kobiet. Aż następuje dzień zamachu, od którego aż do 2010 roku przebywa w więzieniach. Czas ten opisuje jako swą pokutę i zmianę wiary na chrześcijaństwo.
Agca opisuje pokrótce fragmenty rozmowy z Wojtyłą w celi włoskiego więzienia. Wzmiankuje, też dość skąpo, o listach wysyłanych do więzienia przez Wojtyłę i Ratzingera. Wszystkie niszczy.
Czy jest to prawdziwa wersja wydarzeń? Wątpię. Natomiast jest to jedyna, oficjalna wersja Alego Agcy. Na pewno warto się z nią zapoznać.

Ali Agca przedstawia w tej książce swoją, jak twierdzi - prawdziwą historię zamachu na Jana Pawła II oraz tego, co działo się potem.
3/4 książki to historia Agcy: trudne dzieciństwo w biedzie, przedwczesna utrata ojca, ciężka, fizyczna praca we wczesnej, nastoletniej młodości, pierwsza miłość, i wreszcie droga terrorysty. Wstępuje do organizacji Szare Wilki. Bardzo...

Ta książka sprawiła, że mam inne spojrzenie na tę sprawę...

Ta książka sprawiła, że mam inne spojrzenie na tę sprawę...

Bardzo dobra książka, opisująca prawdę na temat zamachu na życie Jana Pawła II. Może nie wszystkie fakty są przedstawione prawdziwie, część rzeczy Agca mógł zataić, ale ogólnie mówi prawdę - zamach zorganizowali islamiści. Problem polega tylko na tym, że po tylu latach raczej niemożliwe jest, żeby to udowodnić.

Bardzo dobra książka, opisująca prawdę na temat zamachu na życie Jana Pawła II. Może nie wszystkie fakty są przedstawione prawdziwie, część rzeczy Agca mógł zataić, ale ogólnie mówi prawdę - zamach zorganizowali islamiści. Problem polega tylko na tym, że po tylu latach raczej niemożliwe jest, żeby to udowodnić.

Ogromnie lubię przytaczać przykład tego człowieka, będąc przekonana, że każdy ma okazję się zmienić. Każdy zasługuje na przebaczenie. Każdy może otrzymać drugą szansę. I w tym przypadku, papież Jan Paweł II pokazał wszystkim ludziom najpiękniejsza formę przebaczenia. Bezinteresownego. Szczerego. Z serca.

Cieszę się, że Ali Ağca postanowił spisać swoją historię, a ja teraz mogę o niej przypomnień. Jego świadectwo ma szanse zmienić myślenie wielu osób, które mają problem ze zrozumieniem muzułmanów.

„Człowiek dopiero po latach może zrozumieć, że się pomylił. Tego rodzaju przemiana, by tak to określić, może zachodzić bardzo powoli, w sposób przypominający działanie kropli, która, padając stale w to samo miejsce, jest w stanie nadwerężyć nawet najtwardszą skorupę.”

Mehamet Ali Ağca wychował się w małej tureckiej wiosce. Gdy chodził do szkoły podstawowej, w kopalni zginął jego ojciec. Ali musiał zacząć pracować, by móc zarobić na utrzymanie rodziny. Gdy skończył szkołę podstawową dostał się do dobrej szkoły pedagogicznej, kształcącej nauczycieli szkoły podstawowej. Miał dość ciekawe plany na przyszłość, myślał, że nawet mógłby kiedyś pomagać tym dzieciom ze szkoły podstawowej (chociaż jemu nigdy nikt nie pomagał)… Jednak stało się inaczej. Poznał w tej szkole chłopaków, którzy zachęcili go by wstąpił do Szarych Wilków – neofaszystowskiej, tureckiej organizacji młodzieżowej. To właśnie tam zaczęło kształtować się jego pełne nienawiści myślenie…

Właściwie, to myślenie islamistów od zawsze mnie przerażało. Być może na całym świecie, w każdym kraju islamiści myślą nieco inaczej… W tej książce czytelnik ma okazję poznać głównie myślenie muzułmanów zamieszkujących Turcję: ich przekonanie o wyższości rasy tureckiej, o konieczności walki z niewiernymi (głównie Żydami i chrześcijanami). Według ich religii – im więcej zabije się niewiernych, tym wyższą pozycję [w hierarchii] zajmie się w raju… Moim zdaniem to okropne myślenie. W dodatku ten „ich raj”: „nieskończona radość i bogactwo, hulanki, jedzenie, kobiety. (…) Jeżeli będziecie zabijać dla niego [Allaha], poszybujecie natychmiast do raju”. Jakoś nie zachęca mnie ten raj, nie przekonuje mnie taka religia, w której Bóg karze zabijać i cieszy się z każdej śmierci człowieka „niewiernego” – o odmiennych poglądach.

Ali – gdy papież Jan Paweł II zapowiedział swoją wizytę w Turcji – przebywał jeszcze „tymczasowo” w więzieniu, jednak już wtedy czuł nienawiść do Ojca Świętego. Po ucieczce z więzienia napisał list otwarty do gazety, w którym pisał o swoich zamiarach: o zabiciu papieża, gdy ten przyjedzie do Konstantynopolu. Ostatecznie zamach na Jana Pawła II dokonany przez Ali’ego Ağca miał miejsce 13 maja 1981 roku. To w tym dniu, w 1917 roku, Matka Boża ukazała się trojgu dzieci w Fatimie. Muzułmanie są jednak przekonani, że nie była to Matka Boża lecz Fatima, córka Mahometa, która rzekomo zapowiedziała zwycięstwo islamu nad innymi religiami…

Być może moja recenzja okaże się sporym spoilerem jednak częściowo taki był mój zamiar. Do ostatniej strony Ali Ağca nic nie wspomina o swoim nawróceniu, media też często pomijają ten temat, jednak świadectwo tego człowieka od wielu lat „nie daje mi spokoju”. Nawet opis okładki poddaje w wątpliwości autentyczność wspomnień Ali’ego – ja jednak nie mam żadnych wątpliwości, że tym razem mówi prawdę.

„Uważam dziś, że prawda rzeczywiście kryje się w Chrystusie. On jest potężniejszy od demonów, potężniejszy od fanatyzmu islamskiego. I weźmie górę.”

Szczerze polecam tę książkę, wszystkim, który chcą lepiej zrozumieć muzułmanów i wierzą, że ich zmiana myślenia jest możliwa. Natomiast wszystkim, którzy boją się islamistów – stanowczo odradzam (żeby nie bali się jeszcze bardziej). [Chociaż ja w ogóle nie rozumiem, czego tak wielu chrześcijan się boi – gdyby tak św. Jan Paweł II się bał, nie wszedłby w 2001 roku do meczetu i nie podjąłby tak istotnego dialogu z wyznawcami islamu.]

Ogromnie lubię przytaczać przykład tego człowieka, będąc przekonana, że każdy ma okazję się zmienić. Każdy zasługuje na przebaczenie. Każdy może otrzymać drugą szansę. I w tym przypadku, papież Jan Paweł II pokazał wszystkim ludziom najpiękniejsza formę przebaczenia. Bezinteresownego. Szczerego. Z serca.

Cieszę się, że Ali Ağca postanowił spisać swoją historię, a ja teraz...

Pozwolę sobie wspomnieć, że choć lektura niewątpliwie interesująca to historia mówi o kilku punktach tej książki zupełnie co innego. W zamachu uczestniczył także Oral Celik, to raz. Po zamachu miała być jeszcze użyta w tłumie bomba, to drwa. Ağca zabił wydawcę gazety "Milliyet" Abdi İpekçi, choć w książce się do tego nie przyznaje. Przeczytałem z uwagą, to mam wątpliwości ile w tym prawdy, a ile propagandysty samoczyszczącego się mordercy, który odsiedział swoje.

Pozwolę sobie wspomnieć, że choć lektura niewątpliwie interesująca to historia mówi o kilku punktach tej książki zupełnie co innego. W zamachu uczestniczył także Oral Celik, to raz. Po zamachu miała być jeszcze użyta w tłumie bomba, to drwa. Ağca zabił wydawcę gazety "Milliyet" Abdi İpekçi, choć w książce się do tego nie przyznaje. Przeczytałem z uwagą, to mam wątpliwości...

Ciężko jest mi ocenić zwierzenia człowieka, który oprowadza czytelnika po swojej historii. Jest to niewątpliwie ciekawa lektura. Ali Agca przybliża nam myślenie przynajmniej części muzułmanów, ilustruje wydarzenia, które niekiedy wydają się nieprawdopodobne. Z początku czytałam tę książkę jako interesującą fabułę jakiegoś fikcyjnego opowiadania. Kiedy autor przybliża się do zdarzeń z 13 mają, myślę "chwileczkę, to się działo naprawdę! Wszystko przez co przeszedł ten człowiek jest prawdą..." Przez tę lekturę poznałam człowieka, który nadal w pewnych aspektach pozostaje dla mnie tajemnicą. Niewątpliwie czuję niedosyt.

Ciężko jest mi ocenić zwierzenia człowieka, który oprowadza czytelnika po swojej historii. Jest to niewątpliwie ciekawa lektura. Ali Agca przybliża nam myślenie przynajmniej części muzułmanów, ilustruje wydarzenia, które niekiedy wydają się nieprawdopodobne. Z początku czytałam tę książkę jako interesującą fabułę jakiegoś fikcyjnego opowiadania. Kiedy autor przybliża się do...

Książka dość szokująca i ciekawa. Pokazuję prawdę i przyczynę zamachu. Pozwala w pewnym stopniu zrozumieć decyzję o tym czynie Mehmeta i spojrzeć na wszystko z jego perspektywy.

Książka dość szokująca i ciekawa. Pokazuję prawdę i przyczynę zamachu. Pozwala w pewnym stopniu zrozumieć decyzję o tym czynie Mehmeta i spojrzeć na wszystko z jego perspektywy.