Powieść "Król szczurów" jest dziełem literackim a jednocześnie oparta jest na faktach. Z tych racji warto a nawet należy po nią sięgnąć. Opisuje życie codzienne w japońskim obozie Czangi w Singapurze. Więzieni są tam angielscy, amerykańscy i australijscy żołnierze, którzy walczyli przeciwko Japonii w Wojnie o Pacyfik. Ich egzystencja wygląda strasznie, dostają głodowe racje żywnościowe, często chorują na malarię i inne choroby wywoływane przez owady do tego muszą pracować przy wyrąbie drewna. Nie mają kontaktu ze światem poza nielegalnie skontruowanym radiem, za posiadanie którego grozi wysłanie do obozu w którym czeka więźnia pewna śmierć.
Oprócz tego że powieść opisuje fakty z Drugiej Wojny Światowej, czyta się ją bardzo dobrze dzięki poetyczności stylu, ciekawej nieprzewidywalnej akcji, a także dylematom moralnym nad którymi każe nam się zastanowić.
Tytuł Król szczurów nie powstał przypadkowo. Więźniowie w obozie Czangi są w sytuacji szczurów, wygrywa silniejszy, sprytniejszy i mający więcej szczęścia. Ten przeżyje, bo wykombinuje jakieś jedzenie dla siebie i dla swojej grupy (więźniowie podzielili się na trzyosobowe grupki) Mamy tu także postać zwaną Królem. To osoba która przez handel, oszustwa i spryt wzbogaciła się i jako jedyna żyła w umiarkowanym dostatku.
Widzę w tym dziele podobieństwa do "Skazanych na Shawshank" Kinga. Więźniowie boją się wolności nie wiedzą jak sobie z nią poradzą, nie wiedzą nic o swojej rodzinie czy o nich pamięta, czy żyje, czy kobieta z którą się związali jest im wierna. Poza tym Clavell pisze że ważne by być przygotowanym na najgorsze i mieć nadzieję na najlepsze. W takim razie King w Skazanych na Shawshank powielił myśli Clavella.
"Królowi szczurów" stawiam 9/10

Powieść "Król szczurów" jest dziełem literackim a jednocześnie oparta jest na faktach. Z tych racji warto a nawet należy po nią sięgnąć. Opisuje życie codzienne w japońskim obozie Czangi w Singapurze. Więzieni są tam angielscy, amerykańscy i australijscy żołnierze, którzy walczyli przeciwko Japonii w Wojnie o Pacyfik. Ich egzystencja wygląda strasznie, dostają głodowe racje...