Żyjecie w swoich odrealnionych rzeczywistościach, kręgi wiekuistego żaru nachodzą się na siebie, uważacie, że znacie życie.
Wyobrażacie sobie "piekło", w którym każdy dzień, każda tablica rejestracyjna, każda twarz, której wyostrzone rysy przypominają wam jak nienawidzicie budzić się rano, iść do pracy...w sumie żyć. Można tą książkę przeczytać na dwa sposoby. Jeden to będąc świadkiem "upadku" uzależnionego człowieka bądź uzależnionym. Używka nie ma znaczenia, wszystko co doprowadza nas do skraju rozpaczy i czarnej otchłani jest dla szkodliwe. (moim zdaniem w ten sposób odkryjecie drugie dno tej powieści).
Oczywiście czytając ją bez "wspomnień" także jest ciekawy stadium upadku człowieka. Jednak dość specyficzne, bo mamy tutaj wgląd w szarą i przygnębiający rozpad duszy, która rozpływa się jak alkohol
w krwiobiegu. Znika jak kolejna połykana tabletka. Dzieje się to w sposób bezbolesny, nawet przyjemny, przy wyłączonym
"procesie myślenia", bo niby po co "psuć sobie mile rozpoczęty dzień" kolejnej próby nieudanego odwyku. Jutro także będzie dzień..jutro odstawię wódę, narkotyki( te lekkie i ciężkie) i nie będę łykał leków. Od jutra się zmienię. Może pojutrze, bo przecież to nic wielkiego. Mogę to zrobić w każdej chwili....

Żyjecie w swoich odrealnionych rzeczywistościach, kręgi wiekuistego żaru nachodzą się na siebie, uważacie, że znacie życie.
Wyobrażacie sobie "piekło", w którym każdy dzień, każda tablica rejestracyjna, każda twarz, której wyostrzone rysy przypominają wam jak nienawidzicie budzić się rano, iść do pracy...w sumie żyć. Można tą książkę przeczytać na dwa sposoby. Jeden to ...