Z całego cyklu historycznego J.I.Kraszewskiego jak na razie to tylko "Stara baśń" się broni. Po takich sobie "Luboniach" i "Masławie" przygody Mszczuja Waligóry są wyjątkowo nieudane. Akcja jest rozwlekła, nie trzymająca w napięciu, przewidywalna jak w Klanie. Autor przez ⅓ książki rozsyła dwóch antagonistów po księstwach w misjach dyplomatycznych i to niezbyt skomplikowanych. Wątki dwóch Halek, Niemców, przyszłej mniszki Bianki (akcja z tym "porwaniem") są skonstruowane jakoś naiwno-infantylnie. Co prawda w wakacyjnym sezonie ogórkowym taka niewyszukana literatura nie powinna stanowić problemu, jednak każda strona coraz bardziej wywoływała moją irytację. Miałem ochotę ją odłożyć, ale wytrwałem ponieważ staram się kończyć zaczętą już książkę. Nawet jak mnie męczy (to w ramach takiej intelektualnej tortury). Kraszewski jest jednym z najpłodniejszych pisarzy polskich jeśli chodzi o dorobek, jednak ilość nie przekłada się w jakość.

Z całego cyklu historycznego J.I.Kraszewskiego jak na razie to tylko "Stara baśń" się broni. Po takich sobie "Luboniach" i "Masławie" przygody Mszczuja Waligóry są wyjątkowo nieudane. Akcja jest rozwlekła, nie trzymająca w napięciu, przewidywalna jak w Klanie. Autor przez ⅓ książki rozsyła dwóch antagonistów po księstwach w misjach dyplomatycznych i to niezbyt...