W tej Aleksander Dumas wkroczył na teren dla siebie nietypowy, gdyż książka ta opowiada o jednym z najtrudniejszych momentów w historii Francji. Jej bohaterem jest Karol VI, za rządów którego królestwo prawie się rozpadło - w przeddzień decydującej fazy wojny stuletniej. Powieść ta zasadniczo dzieli się na dwa aspekty - jest to tragiczna historia chorego, osamotnionego człowieka, który mimo teoretycznie ogromnej władzy nie ma nawet wpływu na własne życie, oraz opowieść o upadku Francji pogrążającej się w chaosie. Oba wątki rozwijają się w trakcie powieści, przeplatając się w nieco chaotyczny sposób. Jest szczególnie widoczne w końcowej fazie powieści - francuskie pandemonium udziela się fabule w sposób aż nadto dosadny. Dziesiątki bohaterów i wątków powodują chaos, przez który trudno ustalić: czy Paryż jest już w rękach Anglików, czy jeszcze nie? Powieść ta jest z pewnością przestrogą dla Francuzów i ma przypominać im o zgubnych skutkach niezgody która jest przedstawiona jako jedyny powód nieszczęść królestwa - próżno szukać choćby wzmianki o pogromie francuskiego rycerstwa w bitwie pod Azincourt. Nie jest to w żadnym razie powieść przygodowa i nie jest ona łatwa w odbiorze - przemieszanie skrajnie różnych wątków, niezwykle długie opisy i liczne przeskoki akcji znacznie utrudniają lekturę.

W tej Aleksander Dumas wkroczył na teren dla siebie nietypowy, gdyż książka ta opowiada o jednym z najtrudniejszych momentów w historii Francji. Jej bohaterem jest Karol VI, za rządów którego królestwo prawie się rozpadło - w przeddzień decydującej fazy wojny stuletniej. Powieść ta zasadniczo dzieli się na dwa aspekty - jest to tragiczna historia chorego, osamotnionego...