Kilka dni zbierała się do napisania jakiś sensownych snów o tym tomie i o całej serii. Świat Nocnych Łowców nigdy nie był tak bliski unicestwienia. Sebastian tworzy mrocznych i nic nie powstrzyma go przed zniszczeniem świata. No... może Clary byłaby do tego zdolna. Sebastian ma marzenia, których ona jest częścią a on dla zaspokojenia własnego egoizmu jest w stanie wiele zrobić. Jest zły do szpiku kości, to syn Lilith więc jakby mógł być inny?

Sytuacja naprawdę jest ciężka, szczególnie gdy okazuje się że nie wszyscy przestrzegają niedawno zawartych porozumieć. Ta zdrada sprawi wiele bólu o łez.
Clary, Jace, Alec, Izzy oraz Simon dowiadują się gdzie znajduje się kwatera Sebastiana, znajdują sposób by się tam dostać i choć to bardzo niebezpieczne stają na przeciw tego zła. Po drodze spotyka ich wiele niebezpieczeństw, Jace prawie się spała niebiańskim ogniem, Alec jest pogrążony w rozpaczy, bo nie wie co się dzieje z porwanym przez Sebastiana Magnusem, a Izzy zostaje cudem uratowana przez Simona, do okoła sam piach, duszące powietrze i chmara wszelkiej maści demonów. No ale w końcu są w piekle, to zobowiązuje, co nie?

Trafiają jednak do kwatery Sebastiana gdzie odbywa się decydujące przedstawienie. Czy uda się m uratować świat? Czy wszyscy opuszczą piekło bez szwanku? Kto jest ojcem Magnusa i jaki jest jego wkład w całą tę historię?

Połowa tego tomu to była udręka... Wiecznie wracjący Sebastian, który liczy, że Clary będzie rządzić razem z nim. To było wręcz żałosne i przez to cały lęk, który miał we mnie wzbudzać ograniczył się tyko do irytacji jego postacią. Słodki Jace i Clary to w ogóle jakaś pomyłka.. sytuację ratuje Alec. Simon i oczywiście Magnus. bywało ckliwie, ale znośnie, natomiast sceny trójkąta Clary, Jace, Sebastian były nie do zniesienia. Druga część tomu bardzo żywiołowa, energiczna, pełna emocji. Zdecydowanie lepsza, przypominająca pierwsze tomy.

Z tego trzeba było zrobić 5 a nie 6 tomów, było by lepsze. Chociaż jakby się o 3 skończyło to i tak by wiele nie straciło, naprawdę. Cudowne postacie drugoplanowe, natomiast główne żenada totalna, że o czarnym charakterze nie wspomnę, w ogóle wolałabym o nim zapomnieć.
Miał być gorszy od Valentina, ale nie był. W ogóle. I nie był straszny. W ogóle nie przeważały mnie jego plany. Był po prostu żałosnym, małym, rozpuszczonym bachorem, któremu nie chciano dać jego wymarzonej zabawki, dlatego w zamian postanowił rozwalić cały sklep z zabawkami. Nawet śmierć nie sprawiła że go polubiłam, ani go nie żałowałam, ani nic. Nie wzbudzał we mnie żadnych emocji, co dla czarnego bohatera powinno być niemożliwe.

Ogólnie dobra seria dla młodzieży. Żałuje , że mam swoje lata gdy to czytam, bo wiem, że wywarłoby to na mnie wiedzy wpływ gdybym miała mniej za sobą życiowych doświadczeń, była bardziej słodka, naiwna. Niestety pewna część dziecka we mnie już umarła... będę tęsknić tylko za Aleckiem, Simonem i Magnusem. Magnus, eh, zostały mi jeszcze opowiadania i to mnie tylko pociesza.

Kilka dni zbierała się do napisania jakiś sensownych snów o tym tomie i o całej serii. Świat Nocnych Łowców nigdy nie był tak bliski unicestwienia. Sebastian tworzy mrocznych i nic nie powstrzyma go przed zniszczeniem świata. No... może Clary byłaby do tego zdolna. Sebastian ma marzenia, których ona jest częścią a on dla zaspokojenia własnego egoizmu jest w stanie wiele...