"Wspólna Kąpiel" to 105 miniatur literackich, impresji pół-jednostronicowych, napisanych prozą poetycką. Autorzy (szkoda, że nie zaznaczono w tekście, co napisał Chwin, a co jego żona, Lars) prezentują trzy typy owych miniatur. Pierwsza to historie pisane przez prowokację, "co by było gdyby...". To alternatywne zakończenia znanych nam życiorysów: Targowica była udana i święto króla Poniatowskiego; Powstanie Listopadowe nie wybuchło, w Warszawie panuje spokój; Iwaszkiewicz żyje w 1830 roku; Norwid nie jest poetą, a kolejarzem; Żeromski dostaje nagrodę Nobla; Mickiewicz przechadza się ulicami Warszawy; Słowacki żyje w czasach współczesnych i ma podpisać List 34; Borowski przeżył próbę samobójczą, podobnie jak Wojaczek; Kolbe nie trafia do komory gazowej; Baczyński nie zginął w Powstaniu itd.
Typ drugi to obrazki prawdziwe, kadry zatrzymane w czasie, fotografie, stop-klatki ujmujące jakiś szczegół, moment z życia wybranego bohatera.
Typ trzeci to wspomnienia autorów z wycieczek, ze wspólnych chwil, a także opowieści o Gdańsku.
Niektóre miniatury ciekawe, inne zabawne; jest też fragment z gazety o tym, jak Żeromski jadąc tramwajem stłukł szybę i dostał mandat. Na pewno trzeba gruntownie znać literaturę i historię, by te opowiadania zrozumieć. Chwin i Lars stawiają poprzeczkę zbyt wysoko, książka jest nieco hermetyczna, tylko dla wąskiego grona środowiska akademickiego, z którego Chwin pochodzi. Sam byłem jego studentem, ale doktorat robiłem z innej niż Chwin dziedziny polonistyki, i przyznam szczerze, że niektórych miniatur nie zrozumiałem.

"Wspólna Kąpiel" to 105 miniatur literackich, impresji pół-jednostronicowych, napisanych prozą poetycką. Autorzy (szkoda, że nie zaznaczono w tekście, co napisał Chwin, a co jego żona, Lars) prezentują trzy typy owych miniatur. Pierwsza to historie pisane przez prowokację, "co by było gdyby...". To alternatywne zakończenia znanych nam życiorysów: Targowica była udana i...