Lubię zbiory opowiadań Kinga i chętnie sięgnąłem po ten. Spodziewałem się kolejnej porcji świetnej rozrywki, po bardzo udanym "Wszystko jest względne" i kiedy przeczytałem pierwsze dwa opowiadania, poczułem spore rozczarowane. Cie zraziłem się jednak i cieszę się, ze tak się stało, bo "Po zachodzie słońca", mimo początkowych minusów, należy do jednych z najlepszych i najbardziej wyrównanych poziomem zbiorów.

W kwestii wyboru najlepszego z zawartych w nim opowiadań mam pewien problem, bo wszystkie (poza "Willą" i "Piernikową dziewczyną") są prawdziwymi perełkami. Wiem, ze wielu będzie innego zdania, szczególni Ci, którzy sięgną po ten zbiór dla grozy, ale czytelnicy kochający King za jego stronę obyczajową, będą zachwyceni.

A wracając od najlepszego tekstu, to jest nim "Niemowa", choć "Rower stacjonarny", "Rzeczy, które po sobie zostawili", "N", "New York Times' w cenie promocyjnej" czy "Bardzo trudne położenie" (tematycznie podobne do powieści "Misery"i "Gra Geralda") w niczym mu nie ustępują.

Tak więc podsumowanie będzie jedynie formalnością. Zbiór polecam całym sercem i to nie tylko fanom Króla i chętnie jeszcze kiedyś wrócę do niego.

P.S. "Po zachodzie..." ma też jeszcze jeden minus. Zakończenia. Większość opowiadań ma z tym pewien problem, ale King już na wstępie zaznaczył, że niemal zatracił zdolnośc pisania krótkich form, więc nie będę się tego czepiał. Nie razi to zresztą zbyt szczególnie, więc...

Lubię zbiory opowiadań Kinga i chętnie sięgnąłem po ten. Spodziewałem się kolejnej porcji świetnej rozrywki, po bardzo udanym "Wszystko jest względne" i kiedy przeczytałem pierwsze dwa opowiadania, poczułem spore rozczarowane. Cie zraziłem się jednak i cieszę się, ze tak się stało, bo "Po zachodzie słońca", mimo początkowych minusów, należy do jednych z najlepszych i...