Z Gombrowiczem zetknęłam się po raz pierwszy czytając właśnie "Ferdydurke". Rzadko zdarza mi się znaleźć tak godne przeczytania i świetnie napisane książki, które niosą ze sobą głębokie przesłanie.

Akcja powieści o tym, jakże absurdalnym tytule, dzieje się w Polsce. Głównym bohaterem jest Józef, przez wszystkich zwany Józiem. Skończył on już trzydzieści lat i zaczął nawet obiecującą karierę pisarską. Jedyny jego problem stanowią ciotki kulturalne i krytycy, którzy najwyraźniej nie za bardzo rozumieją o co też może mu chodzić. Spokój jego życia zakłóca jednak przybycie belfra, który uznaje Józia za niewyedukowanego i postanawia go wysłać do szóstej klasy szkoły podstawowej. W tym momencie, pozornie normalny i nowoczesny świat okazuję się być karykaturą i groteską naszej rzeczywistości,co dostrzega jedynie Józio. Tutaj także zaczyna się jego droga przez mękę objawiająca się w upupianiu szkolnym, zniewoleniu przez łydkę nowoczesnej pensjonarki i rozpaczliwych próbach wyrwania się z tych nieudolnych form. Józio nie podda się bez walki. Użyje w tym celu wszystkich środków, jakie znajdzie: okaleczonej muchy, żebraka z gałązką w ustach, czy tańca w cudzym pokoju. Wysiłki te spełzną na niczym. Osobą, której nie uda mu się pokonać, będzie skrofułowata Zosia.

Autor kreuje w swej powieści dziwny i tragikomiczny świat. Na początku książki zdaje się on być zupełnie normalnym, jednak "im dalej w las", tym rzeczywistość okazuje się być coraz bardziej zdeformowaną. Nie ma tu ucieczki przed formą, która nas tłamsi i odbiera samodzielność. Wszystkie osoby popadają w schematy i konwenanse. Nawet bohaterowie, którzy zdają się być nowocześni, im ulegają. Tylko Józio zdaje się jeszcze walczyć. Manifestuje on w tym wypadku poglądy samego Gombrowicza, którego przerażały takiego rodzaju rzeczy. Autor zdaje się jeszcze wierzyć w możliwość wyzwolenia się z tych krępujących go form, narzuconych mu przez społeczeństwo. Z biegiem czasu straci jednak ten optymizm.

Z Gombrowiczem zetknęłam się po raz pierwszy czytając właśnie "Ferdydurke". Rzadko zdarza mi się znaleźć tak godne przeczytania i świetnie napisane książki, które niosą ze sobą głębokie przesłanie.

Akcja powieści o tym, jakże absurdalnym tytule, dzieje się w Polsce. Głównym bohaterem jest Józef, przez wszystkich zwany Józiem. Skończył on już trzydzieści lat i zaczął nawet...