Ta książka to potwierdzenie, że wysokie oczekiwania rzadko kiedy się spełniają. Serial o Dexterze mi się podobał myślałam, więc że powieść również przypadnie mi do gustu. Błąd. Doczytałam do końca, ponieważ nie lubię zostawiać rozpoczętych książek. Ale ta to po prostu strarta czasu. Główny bohater strasznie mnie irytował i miałam nadzieję, że Cień dopnie swego. Próżno tu szukać tego błyskotliwego, inteligentnego mistrza zbrodni, za którego do tej pory uważałam Dextera.

Ta książka to potwierdzenie, że wysokie oczekiwania rzadko kiedy się spełniają. Serial o Dexterze mi się podobał myślałam, więc że powieść również przypadnie mi do gustu. Błąd. Doczytałam do końca, ponieważ nie lubię zostawiać rozpoczętych książek. Ale ta to po prostu strarta czasu. Główny bohater strasznie mnie irytował i miałam nadzieję, że Cień dopnie swego. Próżno tu...

Kolejny tom przygód sympatycznego, psychopatycznego mordercy, wymierzającego sprawiedliwość tym, którzy mogą jej uniknąć. Cięty dowcip. dość makabryczne wydarzenia, ale trudno się oderwać. Szkoda ,że nie przetłumaczono ostatnich dwóch tomów. Polecam

Kolejny tom przygód sympatycznego, psychopatycznego mordercy, wymierzającego sprawiedliwość tym, którzy mogą jej uniknąć. Cięty dowcip. dość makabryczne wydarzenia, ale trudno się oderwać. Szkoda ,że nie przetłumaczono ostatnich dwóch tomów. Polecam

Kolejna cześć przygód Dextera który stara się zawsze pozostać w cieniu co tym razem wyjątkowo mu nie wychodzi. Ktoś był świadkiem jego nocnej zabawy, co wywołuje lawinę zdarzeń. Jeśli chodzi o samego Dextera to jakoś na początku zbytnio się tym nie przejął. Mamy tutaj Dextera w całej okazałości, będąc pod ścianą gdzie większość ludzi odchodziła by od zmysłów on jak gdyby nigdy nic jedzie sobie na obóz młodych skautów ;)

Końcówka całkiem przyzwoita dlatego 8 gwiazdek i biorę się za kolejną część

Kolejna cześć przygód Dextera który stara się zawsze pozostać w cieniu co tym razem wyjątkowo mu nie wychodzi. Ktoś był świadkiem jego nocnej zabawy, co wywołuje lawinę zdarzeń. Jeśli chodzi o samego Dextera to jakoś na początku zbytnio się tym nie przejął. Mamy tutaj Dextera w całej okazałości, będąc pod ścianą gdzie większość ludzi odchodziła by od zmysłów on jak gdyby...

Prześladowca na tropie mordercy. Dexter zostaje przyłapany na gorącym uczynku przez blogera, który opisuje wszystkie dokonania bohatera w internecie. Do tego dochodzą jeszcze problemy małżeńskie.

Przerabiane są tutaj po raz kolejny te same wątki. Przeciwnik znający prawdziwą naturę Dextera to motyw znany już od pierwszego. Sierżant Doakes działający w tle to też nic nowego. Przybrane dzieci Dextera odgrywające istotną rolę w starciu z mordercą były już w jednym z poprzednich tomów. Autor musi tu dosłownie przeskoczyć rekina, żeby wprowadzić coś nowego – jest jedna z najbardziej kuriozalnych scen w serii.

Bohaterowie przy tym w żaden sposób się nie rozwijają. Ich relacje w żaden sposób się nie zmieniły od poprzedniego tomu. Wprawdzie status quo Deborah jest trochę inny ale nie ma to wpływu ani na fabułę, ani na samą postać. Także wątek podejrzeń Rity okazuje się bardzo banalny i sumie do niczego nie prowadzi, a na dodatek strasznie ogłupia tę postać, co szczególnie widać w końcowej fazie książki.

Również przeciwnik okazuje się zaskakująco nieciekawy. Tego typu motywacja przewijała się już w serii i niczym zaskakuje. Szkoda, że nie wykorzystano tutaj specjalnie motywu Internetu – można było wprowadzić anonimowych czytelników bloga doradzających zarówno Dexterowi, jak i też antagoniście.

Jeśli ktoś lubi odgrzewane kotlety, to powinien być zadowolony. Książkę czyta się bardzo szybko, ale ze względu na duże podobieństwo do poprzednich tomów szybko się o niej zapomina. Dla mnie to była trochę strata czasu.

Prześladowca na tropie mordercy. Dexter zostaje przyłapany na gorącym uczynku przez blogera, który opisuje wszystkie dokonania bohatera w internecie. Do tego dochodzą jeszcze problemy małżeńskie.

Przerabiane są tutaj po raz kolejny te same wątki. Przeciwnik znający prawdziwą naturę Dextera to motyw znany już od pierwszego. Sierżant Doakes działający w tle to też nic...

Miałam 5-letnią przerwę z serią, i trochę się obawiałam, czy to dalej "mój klimat", ale i tym razem Dexter mnie nie zawiódł.
Ta część jest dużo mniej mroczna niż pierwsze części cyklu, ale nadal Dexter jest bohaterem nietuzinkowym, którego ciężko szukać na łamach innych powieści. Tym razem mniej towarzyszymy mu podczas mrocznych eskapad, ale za to musimy wspólnie wytropić jego "Cienia", który widział Dextera na eskapadzie z Mrocznym Pasażerem.
Dodatkowo możemy obserwować jakie zmiany zachodzą w głównym bohaterze - czy staje się bardziej ludzki? czy to tylko złudzenie? A także, jaką rolę w tym wszystkim w przyszłości odegrają Cody i Astor?
Trzymająca w napięciu jak poprzednie, i napisana tym samym, mnie bardzo pasującym stylem. Bardzo dobra kontynuacja serii.

Miałam 5-letnią przerwę z serią, i trochę się obawiałam, czy to dalej "mój klimat", ale i tym razem Dexter mnie nie zawiódł.
Ta część jest dużo mniej mroczna niż pierwsze części cyklu, ale nadal Dexter jest bohaterem nietuzinkowym, którego ciężko szukać na łamach innych powieści. Tym razem mniej towarzyszymy mu podczas mrocznych eskapad, ale za to musimy wspólnie wytropić...

W ten weekend postanowiłam zapoznać się z kolejną odsłoną przygód Dextera. Nie wiem czy wiecie, ale na podstawie pierwszego tomu serii powstał popularny serial wyprodukowany przez telewizje Showtime. Cień Dextera to szósta odsłona przygód niekonwencjonalnego seryjnego mordercy.

Dexter nieco wydoroślał (o ile jest to w ogóle możliwe) i przyjął rolę przykładnego ojca rodziny. Bohater nie porzucił jednak swojego najbliższego przyjaciela Mrocznego Pasażera. Dexter od lat przestrzega kodeksu Harrego zabijając tylko groźnych przestępców, którym udało się uniknąć sprawiedliwości. Tym razem bohater popełnił niewybaczalny błąd i nie zachował wystarczającej ostrożności w trakcie popełniania zbrodni. Na miejscu zdarzenia pojawił się nieproszony gość. Korzystając z policyjnych zasobów Dexter postanawia wytropić przypadkowego intruza…

Książka napisana została w podobnym tonie do poprzednich części. Tym razem Jeff Lindsay oszczędził czytelnikom niewybrednych szczegółów z miejsca zbrodni na rzecz opisu rozwoju emocjonalnego Dextera. Monolog wewnętrzny głównego bohatera, jak zawsze był najciekawszą częścią książki. Szkoda, że udział postaci drugoplanowych został ograniczony do niezbędnego minimum.
Przyznaje, że Jeff Lindsay przyzwyczaił mnie do zupełnie innego stylu przedstawiania zdarzeń. Wstęp książki jak dla mnie był nieco za długi i monotonny. Akcja rozwijała się bardzo powoli. Z przykrością stwierdzam, że osobowość Dextera uległa diametralnej zmianie. Nie wiem dlaczego autor w zarodku tłumił wszelkie mordercze zapędy głównego bohatera. Fabuła mimo swojego rozbudowania była niedopracowana. Łatwo można było przewidzieć dalszy ciąg zdarzeń. Przedstawiane treści były chaotyczne, a wprowadzane postacie nazbyt przerysowane. Tym razem Dexter nie sprawdził się w roli samozwańczego detektywa.

Mimo swojej sympatii do głównego bohatera stwierdzam, że jest to jedna ze słabszych części serii. Niby pomysł był ciekawy, ale w takim wykonaniu mnie nie przekonał. Jeszcze nie zdecydowałam, czy sięgnę po kolejne tomy cyklu.

W ten weekend postanowiłam zapoznać się z kolejną odsłoną przygód Dextera. Nie wiem czy wiecie, ale na podstawie pierwszego tomu serii powstał popularny serial wyprodukowany przez telewizje Showtime. Cień Dextera to szósta odsłona przygód niekonwencjonalnego seryjnego mordercy.

Dexter nieco wydoroślał (o ile jest to w ogóle możliwe) i przyjął rolę przykładnego ojca...

Po oglądnięciu serialu wpadła mi książka o Dexterze. Miłe wspomnienie. Może nie jest to książka na Nobla ale jest dobra

Po oglądnięciu serialu wpadła mi książka o Dexterze. Miłe wspomnienie. Może nie jest to książka na Nobla ale jest dobra

Książka dobra, ale według mnie niektóre zdarzenia w niej zostały powielone z poprzedniej części i historia jakby mniej ciekawsze. Mimo wszystko dobrze się ją czyta, wątki są spójne i ciekawe, ale dostaje punkt mniej niż jej poprzedniczka.

Książka dobra, ale według mnie niektóre zdarzenia w niej zostały powielone z poprzedniej części i historia jakby mniej ciekawsze. Mimo wszystko dobrze się ją czyta, wątki są spójne i ciekawe, ale dostaje punkt mniej niż jej poprzedniczka.

"Przybywam, wiążę taśmą klejącą, zwyciężam. Właśnie taki jestem."

Szósty tom niewiele odbiega od pozostałych. Nadal utrzymuje poziom i mimo iż nie mam dość Dextera, to jednak ten sam schemat zaczyna być troszkę nużący. Myślę, że czas zastosować dłuższą przerwę przed przeczytaniem ostatnich dwóch tomów, nabrać apetytu i wtedy zaatakować.
Tutaj Dexter jest chyba w swojej najsłabszej formie, a wszystko za sprawą jednej pomyłki. Nie był wystarczająco uważny. Ktoś go widział, kiedy wraz z Mrocznym Pasażerem imprezował przy syto zastawionym stole. Morgan zaczyna się obawiać konsekwencji, nie wie, czego świadek morderstwa może od niego oczekiwać, czy widział jego twarz, czy wie kim jest. Z biegiem czasu wszystkie jego wątpliwości rozwiewają się. Został rozpoznany, lecz on sam nie zna przeciwnika. Zaczyna się walka z czasem i nieznanym...
Pierwszy raz Dexter zachowywał się jak półgłówek, choć od początku wiadomo, że jest inteligentny – i sam to przyznał, stał się mniej czujny, mniej uważny, jego szare komórki zrobiły sobie wakacje, a wróg nie śpi, wróg planuje, szuka, znajduje i wykorzystuje. Dexter jest w prawdziwych tarapatach.
Niesamowicie rozczulały mnie wątki, kiedy Morgan z taką ślepą fascynacją opisuje Lily Anne... jest wtedy tak niesamowicie ludzki jak jeszcze chyba nigdy.
Bardzo lubię śledzić losy głównego bohatera, jego osobowość jest tak absorbująca, że ciężko się oderwać od książki, jednak co zaczyna mi przeszkadzać, to to, że Astor i Cody są praktycznie za każdym razem angażowani w wydarzenia wieńczące książkę i nikt tego nie kwestionuje, nikt nie sprawdza, nikt nie pyta, są nieustannie pomijani w konsekwencjach wydarzeń, tymczasem już od drugiego tomu powinni być objęci opieką psychologa, tudzież innego specjalisty lub chociaż regularną obserwacją i troszkę mnie cały ten fakt bulwersuje. Czyżby Ameryka kierowała się aż taka ignorancją?
Mimo wszystko książkowy Dexter to dla mnie niesamowity bohater literacki, który na zawsze już zapadnie mi w pamięć i zaczyna mi być trochę smutno, że zbliżam się do końca – jednak to otworzy drzwi innym postaciom – mam nadzieję, wcale nie gorszym. Czas pokaże.

"Przybywam, wiążę taśmą klejącą, zwyciężam. Właśnie taki jestem."

Szósty tom niewiele odbiega od pozostałych. Nadal utrzymuje poziom i mimo iż nie mam dość Dextera, to jednak ten sam schemat zaczyna być troszkę nużący. Myślę, że czas zastosować dłuższą przerwę przed przeczytaniem ostatnich dwóch tomów, nabrać apetytu i wtedy zaatakować.
Tutaj Dexter jest chyba w swojej...

Przeczytałem tą książkę w kilka godzin i uważam to trochę za stratę czasu. Nie zachęciło mnie to do sięgnięcia po inne z tej serii. Ta była pierwsza. Może jednak trzeba było zacząć od początku ... Nie polecam jeśli szukacie dreszczyku emocji i wciągnięcia w akcję. Jeśli nie macie akurat nic innego do czytania to możecie spróbować ale pamiętajcie że ostrzegałem. Dla mnie to był kiepski początek roku czytelniczego 2016. Mam nadzieję że dalej może być tylko lepiej.

Przeczytałem tą książkę w kilka godzin i uważam to trochę za stratę czasu. Nie zachęciło mnie to do sięgnięcia po inne z tej serii. Ta była pierwsza. Może jednak trzeba było zacząć od początku ... Nie polecam jeśli szukacie dreszczyku emocji i wciągnięcia w akcję. Jeśli nie macie akurat nic innego do czytania to możecie spróbować ale pamiętajcie że ostrzegałem. Dla mnie to...