Aleksandra ma wszystko – trzech kochających braci, wspaniałych rodziców i w dodatku jest księżniczką z magicznymi zdolnościami, którą czeka cudowna przyszłość. Aż do czasu, gdy jej matka zostaje zaatakowana przez krwiożerczą bestię, a król Farlandu załamuje się po śmierci ukochanej małżonki. Następnie w życiu rodziny Aleksandry pojawia się tajemnicza kobieta – piękna, młoda i emanująca niezwykłą mocą. Aleksandra wie, że nie należy jej ufać, lecz ojciec dziewczyny jest nieznajomą całkowicie zauroczony i postanawia ją poślubić. Wkrótce w wyniku niefortunnych wydarzeń młoda księżniczka zostaje wysłana do dalekiej rodziny, a jej bracia wygnani z domu – król wyrzeka się swoich synów. Nad Królestwem zbierają się czarne chmury i tylko Aleksandra może ocalić rodzinny dom i poddanych, którzy niegdyś tak bardzo ukochali jej matkę...

Królestwo łabędzi to moja druga przygoda z twórczością Zoë Marriott i jednocześnie druga jej powieść wydana nakładem Literackiego Egmontu. Zakochana w Cieniach na Księżycu tej autorki, z rozkoszą sięgnęłam po nowe dzieło Zoë, zachwycona opisem i oprawą. Byłam przekonana, iż baśniowy, magiczny klimat powieści pozwoli mi znów poczuć się małą dziewczynką, dla której w dzieciństwie baśnie były źródłem wielu radości. Czy Królestwo łabędzi okazało się godne uwagi?

Opowieść poprowadzona została z punktu widzenia Aleksandry w narracji pierwszoosobowej. Język jest prosty, naznaczony pewną delikatnością, która cechuje główną bohaterkę. Stosunkowo niewielka objętość książki zdradza, że będzie to lektura na jeden wieczór. Akcja jest dosyć leniwa – wszystko ma swój rytm, opowieść rozwija się powoli, odrobinę podnosząc napięcie w końcowej części historii. Z drugiej strony warto zauważyć, iż sam punkt kulminacyjny nie jest specjalnie zaskakujący ani tym bardziej przerażający – jakby lekkość i wyważony styl wkradł się nawet tam, gdzie odrobina gwałtowności i ekspresji byłaby po prostu wskazana.

Sam motyw łabędzi oraz sposób, w jaki autorka konstruuje opowieść, ewidentnie nawiązuje do baśni Dzikie łabędzie Hansa Christiana Andersena. Bo takie w sumie jest Królestwo łabędzi – to współcześnie napisana baśń dla młodych odbiorców, którzy lubią magię i tajemnicę, a jednocześnie nie wymagają zapierającej dech fabuły, pełnej szalonych pogoni i intryg. W zamian pojawia się magia, a nawet bardzo dużo magii – zielonej, czerpanej z przyrody. To ubogaca opowieść i nadaje jej pewnej oryginalności – widzimy, jak wiele znaczy kontakt z naturą i jak bardzo istotne okazują się zdolności Aleksandry w jej drodze do ocalenia rodziny.

Królestwo łabędzi to przyjemna, choć całkowicie niewymagająca lektura w sam raz na jeden wieczór. To książka, którą możemy podarować młodszej siostrze spragnionej romantycznych uniesień. Zoë postawiła na prostotę i jedną istotną myśl – podkreśliła, jak ważna jest miłość w rodzinie i jak wiele można poświęcić dla swoich bliskich. Uważam, iż z samym przearanżowaniem baśni o Dzikich łabędziach poradziła sobie dobrze. To jedna z tych książek, która mimo minusów będzie się wyróżniała na rynku wydawniczym właśnie swoim wydźwiękiem – delikatnością i lekkością, które sprawiają, że przez dzieło Zoë się po prostu płynie. I choć muszę przyznać, iż lektura Cieni na Księżycu była w moim odczuciu bardziej emocjonująca (przez to Królestwo wypada słabiej), to jednak czas z Aleksandrą spędziłam przyjemnie, więc polecam tę lekturę wszystkim romantycznym duszyczkom, dając ocenę 4/6!

Aleksandra ma wszystko – trzech kochających braci, wspaniałych rodziców i w dodatku jest księżniczką z magicznymi zdolnościami, którą czeka cudowna przyszłość. Aż do czasu, gdy jej matka zostaje zaatakowana przez krwiożerczą bestię, a król Farlandu załamuje się po śmierci ukochanej małżonki. Następnie w życiu rodziny Aleksandry pojawia się tajemnicza kobieta – piękna,...