Jak to niektórzy mawiają: "Nie wiem co autor brał, ale chciałbym poznać jego dealera". Myślałem, że 3 pierwsze tomy wyczerpały kopalnie absurdu i dziwacznych pomysłów, ale "Przesmyk centaura" pokazuje, że bardzo się myliłem. Odnoszę wrażenie, że Piers Anthony pisząc książki, których akcja jest osadzona w świecie Xanth świetnie się bawił. Pisanie w mojej opinii sprawiało mu niemałą frajdę, widać lekkość pióra (maszyny?) i ogólnie wielki "fun". Może nie każdemu taka fantastyka przypadnie do gustu, ale na pewno nie są to złe książki. Zabierając się za kolejne tomu świata Xanth odczuwam nostalgię i sentyment do "starej fantastyki", w której to mieliśmy właśnie to co u Anthonego. Magia dosłownie wylewa się z kartek książki i przynajmniej mnie niejednokrotnie autentycznie opowiedziane historie mnie bawiły. Czytając o dziwnych potworach, roślinach i w ogóle o całym tym świecie żałuję, że nikt nie podjął się zekranizowania tego cyklu. Ale ekranizacja miałaby sens nie teraz w dobie komputerowych efektów specjalnych. Byłaby to pewnie kultowa produkcja gdyby powstała w latach '80. Wyobraźcie sobie tylko multum tych gumowych potworów, nakładanych klisz z, teraz można by uznać za kiczowate, efekty magiczne. Byłoby to coś pięknego i uroczego na swój sposób. Na pewno cykl Xanth jest idealna odskocznią od współczesnej fantastyki, która staje się coraz bardziej mroczna i poważna. Także wbrew opinii większości czytelników daję wyższą ocenę. Dla lubujących starą fantastykę i kiczowate filmy z lat '80 pozycja obowiązkowa :)

Jak to niektórzy mawiają: "Nie wiem co autor brał, ale chciałbym poznać jego dealera". Myślałem, że 3 pierwsze tomy wyczerpały kopalnie absurdu i dziwacznych pomysłów, ale "Przesmyk centaura" pokazuje, że bardzo się myliłem. Odnoszę wrażenie, że Piers Anthony pisząc książki, których akcja jest osadzona w świecie Xanth świetnie się bawił. Pisanie w mojej opinii sprawiało mu...