Uwaga, spoilery poprzednich tomów!

Jest! Wreszcie finał opowieści, która zdawa się nie mieć końca... Miało być hucznie i z przytupem, a wyszło jak zwykle... Czyli schematycznie. Ale nie uprzedzajmy faktów.

Akcja ostatniego z tomów serii "Pamiętniki Wampirów" jest dokładnym przedłużeniem przygód opisanych w tomie szóstym. Zaczyna się tej samej nocy, której skończyły się przeżycia znane czytelnikom z "Pieśni księżyca", dlatego każdy, kto zwleka z przeczytaniem ostatniego tomu powinien czym prędzej wziąć się za czytanie! Dużo szczegółów jest tu potrzebnych, a z ludzką pamięcią różnie bywa, prawda?

Pojawiająca się w "Pieśni księżyca" "dobre" wilkołaki wciąż są obecne w siódmym tomie. I to właśnie ze względu na ich obecność podczas czytania samego fianłu nie wiedziałam, czy śmiać się czy płakać. Dlazcego? Ponieważ to już było! I to nie jednokrotnie! Nie chcąc zdradzać szczgółów i odbierać przejemności z lektury mogę powiedzieć, że taki rozwój wypadków znam już z dwóch innych serii. Po pierwsze - z "Błękitnokrwistych" M. de la Cruz, gdzie, o dziwo, sprawdził się całkiem dobrze jak i w znanym powszechnie "Zmierzchu" S. Meyer, gdzie już nie był tak dobrze odbierany, ale przynajmnije spodziewany. Tutaj... Było to śmieszne. Ale to taki śmiech przez łzy, bo liczyłam na coś dużo bardziej oryginalnego.

Drugim dużym minusem jest zakończenie wątku trójkąta miłosnego. Finał tej potrójnej miłości jest równie pozbawiony warazu jak sam wątek miłosny, gdzieś od trzeciej księgi z cyklu. Chociaż na koniec autorka mogła pokusić się o coś, co wywołałoby w czytelniku jakąkolwiek emocję. Nawet zło. A to było takie... Zwykłe. I w pewnym odczuciu nudne.

Po trzecie - jeszcze raz przeczytam zwrot "słyszeć błagalną nutę w głosie" to sama zacznę krzyczeć wniebogłosy. Ile można? Książka ma niecałe 400 stron, a ten zwrot użyty jest kilkanaście razy.

Z pozytywnych aspektów powieści - usatysfakconowało mnie zakończenie wątków Bonnie i Meredith. Tu się autorka przyłożyła, nie da się ukryć. Wszystko jest dopięte na ostatni guzik, wykończone i "wygłaskane".

Wątek Niebiańskich Strażników, który zanikł po wydostaniu się bohaterów z Mrocznego Wymiary znów odżywa i odgrywa kluczową rolę w ostatnich rodziałach. I tu muszę przyznać, że tego się nie spodziewałam. Zwłaszcza, że wszystko razem stanowi dość spójną całość.

Ale mimo wszystko cieszę się, że to już koniec. Zaczęłam odczuwać swoiste "zmęczenie materiału", więc lepszy taki finał niż kolejne tomy przedłużające przygody Eleny i jej przyjaciół w nieskończoność.

Polecam lekturę w ramach relaksu na zbliżające się wakacje. Jest to niewymagające od czytelnika pozycja, dobra na zajęcie czymś dłoni i myśli.

Uwaga, spoilery poprzednich tomów!

Jest! Wreszcie finał opowieści, która zdawa się nie mieć końca... Miało być hucznie i z przytupem, a wyszło jak zwykle... Czyli schematycznie. Ale nie uprzedzajmy faktów.

Akcja ostatniego z tomów serii "Pamiętniki Wampirów" jest dokładnym przedłużeniem przygód opisanych w tomie szóstym. Zaczyna się tej samej nocy, której skończyły się...