Antoni Dudek napisał książkę, która choć jest swego rodzaju podręcznikiem najnowszej historii Polski, to zarazem czyta się ją z prawdziwą przyjemnością z uwagi na przystępność stylu. Poważnym jej walorem jest obiektywizm. Chociaż autor nie ukrywa swoich demokratycznych i wolnorynkowych poglądów, to jednak nie opowiada się po stronie któregokolwiek z rozgrywających współczesnej polityki. Dotyczy to również rządów postkomunistycznej lewicy. Wprawdzie nie ma tu ocen jednostronnych (choć zwracano uwagę na brak lewicowej perspektywy, o czym świadczy dobór tytułów prasowych, którymi autor niezmiernie często się posiłkuje), jednak czasy sprawowania władzy przez koalicję SLD-PSL to przede wszystkim imponująca lista afer (np. afery starachowickiej), w których Prezydent Kwaśniewski odgrywał czasem rolę nieco dwuznaczną (ułaskawienie Sobotki w ostatnim dniu Prezydentury). Z kolei gdy chodzi o ostatnie lata, to sporo obiektywizmu jest zarówno w krytyce emocjonalności braci Kaczyńskich (tu także fakty mówią same za siebie), jak i w jednoznacznej ocenie bezradności polskiego rządu w sprawie śledztwa smoleńskiego, gdzie całą właściwie inicjatywę oddano w ręce Rosjan. Lista zarzutów wobec koalicji PO-PSL na tym się zresztą nie kończy, bo przecież w książce jest również mowa o rosnącym w dramatycznym tempie długu publicznym (ostatnio 22 tys. zł na każdego obywatela), jak i o manipulacjach ministra Rostowskiego mających na celu "łatanie" dziury budżetowej (szeroko ostatnio dyskutowana kwestia zmniejszania składki do OFE). Dla równowagi autor prezentuje wyważoną ocenę tzw. polityki jagiellońskiej Prezydenta Kaczyńskiego i jego zaangażowanie w konflikt rosyjsko-gruziński, którego rezultat "zmarnował" Saakaszwili godząc się na efekt mediacji Sarkozy'ego i autonomię Płd. Osetii i Abchazji. Dudek nie zapomina o pozytywnych rezultatach sprawowania władzy przez różne formacje na przestrzeni tych dwudziestu kilku lat. Zarazem jednak piętnuje "partyjniactwo" i widoczne w związku ze sprawą wspomnianej już katastrofy w Smoleńsku ustawianie się w sytuacji przedmiotu polityki obcych mocarstw. Zwraca uwagę na wyjątkowo korzystny dla Niemiec bilans stosunków gospodarczych Polski z tym krajem. Za postulatem prowadzenia w tym zakresie mądrej polityki należy się chyba domyślać unikania "wiernopoddańczych" gestów i dążenia do zachowania własnej podmiotowości. Mówiąc najkrócej: naprawdę warto przeczytać, przemyśleć i wyciągnąć wnioski.

Antoni Dudek napisał książkę, która choć jest swego rodzaju podręcznikiem najnowszej historii Polski, to zarazem czyta się ją z prawdziwą przyjemnością z uwagi na przystępność stylu. Poważnym jej walorem jest obiektywizm. Chociaż autor nie ukrywa swoich demokratycznych i wolnorynkowych poglądów, to jednak nie opowiada się po stronie któregokolwiek z rozgrywających...