Zachęcona pozytywnymi opiniami sięgnęłam po tę książkę w celu spędzenia miłego popołudnia. I cóż... to było 430 stron, które bardzo mnie zmęczyły – schemat gonił schemat, grając w berka.
„W pół drogi do grobu” opowiada historię Catherine Crawfield, półwampirzycy i kobiety, która miała trudne dzieciństwo i fatalny okres dojrzewania. Rozgoryczona postanawia zabawić się w Nocną Łowczynię i w weekendy zabija złych oraz wstrętnych nieumarłych w akcie zemsty. Catherine jest niczym nieoszlifowany diament – piękna, ale zamknięta w sobie, trochę zakompleksiona w workowatym ubraniu. Czy ktoś zdoła dotrzeć do jej pięknego wnętrza? Ależ oczywiście! Pojawia się przystojny och! I ach! wiekowy mężczyzna, który jest wampirem - Bones. To on dostrzega wewnętrzny blask Cat i wybudza z niej prawdziwą kobietę oraz uczucia, których nawet u siebie nie podejrzewała. Oprócz ogólnego i dosłownego odkrywania własnego ja w różnych miejscach i pozycjach, para głównych bohaterów ma misję – pragną zapobiec handlowi żywym towarem i zabijaniu młodych dziewczyn przez groźnego wampira, który zarządza siatką przestępczą. Ale czy wszystko jest takie na jakie wygląda? Czy Bones i Cat pozostaną razem pomimo zakorzenionej w dziewczynie nienawiści do wampirów? Fabuła jest przewidywalna do bólu – czysty sztamp. Jedynym plusem jest przyzwoity styl pisania autorki, który można określić jako poprawny. Niestety, schematyczność bohaterów i fabuły nie pozwala czytelnikowi zaznać przyjemności płynącej z lektury.

Zachęcona pozytywnymi opiniami sięgnęłam po tę książkę w celu spędzenia miłego popołudnia. I cóż... to było 430 stron, które bardzo mnie zmęczyły – schemat gonił schemat, grając w berka.
„W pół drogi do grobu” opowiada historię Catherine Crawfield, półwampirzycy i kobiety, która miała trudne dzieciństwo i fatalny okres dojrzewania. Rozgoryczona postanawia zabawić się w...