Szanowny autorze przypisów, czytelnicy naprawdę nie są idiotami i nawet bez powtórzeń przyjmą do wiadomości, że „indyjski” znaczy „indiański”, „powyż” – „powyżej”, „tygrys” to jaguar, a rzeka Casiquiare poprzez bifurkację łączy Amazonkę z Orinoko; naprawdę nie ma sensu dawać dziesięciu identycznych przypisów ;p

Sama treść… Łatwo mi uwierzyć, że w tamtej epoce to była wielka rewelacja, bo egzotyka, bo krwiożercze ryby, „świnie wodne” i tubylcy jedzący ziemię. Teraz, kiedy wystarczy włączyć telewizor, żeby na własne oczy obejrzeć te wszystkie cuda niewidy, nie robią one większego wrażenia. Jeśli do tego dodać nieco archaiczny styl, brak płynności (zastanawiam się, czy człowiek odpowiedzialny za przycięcie oryginału do wydania skróconego naprawdę nie mógł jakoś tych skrótów, bo ja wiem, zredagować? ;p Żeby chociaż nie wyglądało to tak, jakby znienacka teleportowali się ze środka rzeki do jakiejś misji, o której wcześniej wcale nie było mowy…) i właściwie jakiejkolwiek akcji oraz nieaktualność czy błędność wielu informacji, okazuje się, że dzisiaj pamiętniki Humboldta można traktować chyba tylko jako źródło historyczne albo opowieść, jak to drzewiej z odkryciami bywało. Patrząc na „Podróż po rzece Orinoko” w ten sposób, udało mi się ją przeczytać bardzo szybko i przyjemnością.

(A przy czytaniu cały czas wyobrażałam sobie wszystko w animacji rodem z serialu „Byli sobie podróżnicy”. Oglądałam to ho, ho, albo i dawniej, ale jeszcze pamiętam, że odcinek o Humboldcie był jednym z fajniejszych ;3)

Szanowny autorze przypisów, czytelnicy naprawdę nie są idiotami i nawet bez powtórzeń przyjmą do wiadomości, że „indyjski” znaczy „indiański”, „powyż” – „powyżej”, „tygrys” to jaguar, a rzeka Casiquiare poprzez bifurkację łączy Amazonkę z Orinoko; naprawdę nie ma sensu dawać dziesięciu identycznych przypisów ;p

Sama treść… Łatwo mi uwierzyć, że w tamtej epoce to była...