Tą cieniutka książeczkę można by uznać za zbiorek opowiadań tylko, że opowiadania w nim zawarte to prawdziwe losy trzech różnych niemieckich kobiet. Kobiet których różni niema wszystko; pochodzenie społeczne, wykształcenie, zamożność łączy zaś jedno- traumatyczne przeżycia związane koniecznością opuszczenia w pośpiechu swoich domów i dotychczasowej ojczyzny.
Na książkę oprócz fragmentów wspomnień trzech głównych bohaterek Heleny Plüschke, Ursuly Pless-Damm i Esthery von Schwerin składają się jeszcze pojedyncze urywki wspomnień innych kobiet zawarte na samym końcu książki a będące odzwierciedleniem typowych historii wielu innych niemieckich kobiet , które musiały na poczekaniu porzucić dotychczasowe życie by ruszyć w nieznane szukając schronienia i bezpieczeństwa.
Książkę trudno ocenić nie jest to fikcja literacka a autentyczne fragmenty dzienników prowadzonych przez główne bohaterki nie zamierzam zatem omawiać ich stylu czy snucia narracji, każda z tych kobiet opisywała otaczającą je rzeczywistość tak jak ją sam czuła. Atutem tej książki nie jest literacka finezja a autentyzm. Każda z tych trzech historii niesie ze sobą olbrzymią dawkę głębokich emocji.
Po przegranej prze z Niemcy wojnie ludność cywilna został pozostawia własnemu losowi a właściwie to porzucona na łasce zwycięzców.
Niestety jak to zwykle bywa w takich sytuacjach to ludność cywilna a w śród niej zwłaszcza kobiety musiały ponieść odpowiedzialność za każde bestialstwo jakiej dotychczas dopuszczała się armia niemiecka. Cała furia zwycięzców uderzała w istoty niepotrafiące się bronić-najsłabsze, dochodziło do odrażających gwałtów i okrutnych zabójstw, grabieży , podpaleń , bezmyślnych dewastacji. Każda wojna najkrwawsze żniwo zbiera właśnie, nie w śród żołnierzy , którzy mają broń i potrafią się nią posługiwać ale właśnie w śród najbardziej bezbronnej ludności cywilnej- to najczęściej kobiety stają się odhumanizowanym " łupem wojennym" którego można dowolnie "użyć" a jeśli przyjdzie ochota unicestwić. Niestety ten schemat powtarza się w każdej nowej wojnie i nie zapowiada się na to żeby w najbliższej przyszłości coś miałaby się pod tym względem zmienić. Kobiety nadal będą pisać swoje wstrząsające pamiętniki a mężczyźni z karabinami będą folgować swoim najbardziej wynaturzonym skłonnościom.

Tą cieniutka książeczkę można by uznać za zbiorek opowiadań tylko, że opowiadania w nim zawarte to prawdziwe losy trzech różnych niemieckich kobiet. Kobiet których różni niema wszystko; pochodzenie społeczne, wykształcenie, zamożność łączy zaś jedno- traumatyczne przeżycia związane koniecznością opuszczenia w pośpiechu swoich domów i dotychczasowej ojczyzny.
Na książkę...