Nie jest zła, ale za dużo w niej niepotrzebnych rzeczy - dla przykładu historia Wolnego Miasta Gdańsk (rozumiem, że była potrzebna, by wytłumaczyć pochodzenie i poczucie tożsamości Tuska, ale dałoby się to streścić w jednym akapicie, tymczasem mamy jeden rozdział) lub całe dziesięć stron o niedawnym kryzysie ekonomicznym, jego genezie i mechanizmach, tylko po to, by zakończyć wywód stwierdzeniem, że Tusk nie potrafił sobie z owym kryzysem poradzić i był za to zewsząd krytykowany.
Początek książki był dla mnie trochę nudnawy, bo opisano tam wspomniane miasto Gdańsk, rodzinę Tuska dwa pokolenia wstecz, a także jego młodość, jednak im dłużej czytałam tę biografię, tym bardziej mnie wciągała. Autor przedstawił m.in. jak premier w obawie o utratę swojej siły po kolei eliminował politycznych współpracowników (Olechowski, Płażyński, Gilowska, Piskorski, Rokita, Palikot), co było całkiem interesujące. Dodatkowy plus stanowi zakończenie, które jest podsumowaniem całej książki i tłumaczy PRowy sukces tego, choć może niezbyt obecnie lubianego, to jednak wciąż bardzo medialnego polityka.
Porównując tę biografię z "Daleko od miłości" (M. Majewski, P. Reszka), mogę powiedzieć, że jest w niej więcej o latach młodzieńczych, stąd ma się wrażenie, że jest bardziej chronologicznie uporządkowana; czyta się ją podobnie dobrze, ale z tych dwóch pozycji jako ciekawszą wybrałabym jednak "Daleko od miłości".

Nie jest zła, ale za dużo w niej niepotrzebnych rzeczy - dla przykładu historia Wolnego Miasta Gdańsk (rozumiem, że była potrzebna, by wytłumaczyć pochodzenie i poczucie tożsamości Tuska, ale dałoby się to streścić w jednym akapicie, tymczasem mamy jeden rozdział) lub całe dziesięć stron o niedawnym kryzysie ekonomicznym, jego genezie i mechanizmach, tylko po to, by...