Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kompletnie bzdurna recenzja zamieszczona powyżej. Podczas przygotowywania referatu na temat polityki i osoby Margaret Thatcher, przeczytałem cztery książki, a ta jest zdecydowanie najgorsza. Nie chodzi o to, że jest uboga faktografia, bo nie jest. Można powiedzieć rzeczowa synteza, opis życia Żelaznej Damy od najmłodszych lat, wychowania w konserwatywnej rodzinie, wpływie matki, a szczególnie ojca na jej osobowość i późniejsze poglądy polityczne poprzez studia chemiczne później prawnicze, ślub, pierwszy start w wyborach, pierwsze teki ministerialne, aż do objęcia funkcji premiera i emerytury. Autor raczy nas bardzo pochwalnym, jednostronnym tekstem, co akurat zrozumiałe, bo jest jej stronnikiem, serdecznym przyjacielem, bezkrytycznie podchodzącym do sposobu sprawowania władzy przez panią premier. Warto przeczytać, ale koniecznie z dystansem, najlepiej zaraz po tej lekturze przejść do Kennetha Harrisa o tym samym tytule i fragmentów Naomi Klain z "Doktryny Szoku". Blundell przez różowe okulary ukazuje 11 lat premierostwa Żelaznej Damy, z pożałowania godnym bezkrytycyzmem ocenia wszystko, co robiła, czyli między innymi: walkę z górnikami i związkami zawodowymi, masową prywatyzację, ale przede wszystkim wojnę o Falklandy.