Bardzo lubię twórczość Schmitta i dlatego starałam się dozować sobie czytelnie "Intrygantek", by przedłużyć lekturę (tym bardziej, że sztuki teatralne połyka się znacznie szybciej niż powieści czy opowiadania).

Największe wrażenie zrobił na mnie drugi utwór, a w nim dialogi Freuda z tajemniczym nieznajomym, który raz zdaje się być zwykłym śmiertelnikiem, raz wydaje się Bogiem, który przybrał ludzką postać. Odpowiedź na pytanie o tożsamość tej postaci przynoszą jej wypowiedzi, zwłaszcza te dotyczące przyszłości świata, ale ostateczną pewność zyskujemy w zakończeniu.
Dialog lekarza i nieznajomego to historiozoficzny dyskurs o kondycji świata i człowieka, o władzy, wierze, religii, ideałach, o realizmie, pragmatyzmie i zjawiskach paranormalnych.

Każdy z czterech utworów utrzymany jest w innym klimacie i opowiada inną historię. Dramaty łączą jednak podobne problemy: zdolność człowieka do manipulacji, nietolerancja, panoszące się na świecie zło i pytanie o jego źródła.
W tym kontekście na szczególną uwagę zasługuje ostatni utwór, którego bohaterami się diabły. I w tym przypadku zakończenie okazuje się niezapomnianą puentą, dającą wiele do myślenia na temat mentalności współczesnego człowieka.

Bardzo lubię twórczość Schmitta i dlatego starałam się dozować sobie czytelnie "Intrygantek", by przedłużyć lekturę (tym bardziej, że sztuki teatralne połyka się znacznie szybciej niż powieści czy opowiadania).

Największe wrażenie zrobił na mnie drugi utwór, a w nim dialogi Freuda z tajemniczym nieznajomym, który raz zdaje się być zwykłym śmiertelnikiem, raz wydaje się...