Składające się na „Co ważne i ważniejsze” notatki, pokazując kilka nadrzędnych tematów i problemów pojawiających się w polskiej prozie XX i początku XXI stulecia, są próbą poszukiwania wartości tkwiących w literaturze. Książka ta nie ma jednak ambicji bycia historycznoliteracką syntezą. To wszakże nie tyle prywatny „dziennik lektur”, ile propozycja cząstkowej systematyzacji. To, siłą rzeczy, swoiste literackie (roz)rachunki, które mają unaocznić m.in. to, że oczekujemy od literatury, by była „słuszna” ideologicznie i politycznie, by będąc dla nas „ważną”, wpływała na nasz światopogląd i postępowanie. Reprezentujący różne pokolenia i środowiska autorzy, którzy stali się bohaterami „Co ważne i ważniejsze”, bywają nie tylko prozaikami „zaangażowanymi” w poprawę współczesności, ale także twórcami rozprawiającymi się ze swoją biografią i „demonami” z własnej przeszłości. Czy jednak zawsze ich intencje są jednoznaczne, zaś efekty pracy twórczej wartościowe? Co i w jaki sposób chcą powiedzieć o nas i otaczającej nas rzeczywistości? Czy tropienie (dez)iluzji jest jedną ze strategii kamuflażu, czy raczej wynikiem szczerej troski o przeszłość? Czy literatura ma moc ocalającą? Te i inne równie ważne pytania, pojawiając się pod wpływem przemian społecznych, politycznych, gospodarczych, starają się łagodzić kryzysy egzystencjalne.