Rodzina Dollangangerów. Tom IV.

W zaklętym kręgu rodzinnych tajemnic.
Cathy i Chris znów przybywają do odbudowanego i urządzonego z przepychem Foxworth Hall. Na przyjęcie z okazji dwudziestych piątych urodzin Barta przyjeżdżają również Jory z Melodie i szesnastoletnia Cindy. Wydaje się, że koszmary przeszłości minęły, a rodzinne konflikty zostały zażegnane, gdy pojawia się uznany za zaginionego Joel Foxworth.

Tom tej sagi opowiadany jest z perspektywy Cathy.

Notka amerykańskiego wydawcy o Virginii C. Andrews. Pozostawiam po sobie nie tylko bogatą spuściznę literacką, ale również poniższe słowa, które powinny stać się inspiracja dla wielu z nas:
„wychowałam się w środowisku robotniczym. Mój ojciec kochał książki równie gorąco jak ja. Kiedy miałam siedem lat, zaprowadził mnie do biblioteki publicznej i założył mi pierwszą kartę. Wrócił do domu z dwiema książkami, ja zaś wypożyczyłam dziewięć.
Książki otwierały przede mną drzwi, o których istnieniu nawet mi się nie śniło. Wyrywały mnie z mojego jestestwa. Przenosiły w przeszłość i przyszłość; przenosiły na Księżyc, do ogromnych pałaców, w dzikie dżungle- wszędzie. Dzięki nim poznałam Londyn i Paryż, jeszcze zanim zdążyłam tam pojechać.
Kiedy książki nie mogły dać mi tego, czego potrzebowałam, marzenia zaspokajały moje potrzeby. Wiele lat temu marzyłam o bogactwie i sławie- wtedy właśnie zobaczyłam kwiaty rosnące na strychu…
Marzenia można urzeczywistnić bez względu na to, jakie los zgotuje nam przeszkody, pod którymi musimy się przeczołgać, które musimy przeskoczyć lub obejść. Mnie zawsze udawało się przedostać na drugą stronę. To, że pomimo tak wielu przeciwności zdołałam osiągnąć swój cel, jest tylko i wyłącznie moją zasługą. Dając kilka milionom czytelników radość i ucieczkę od codzienności, robiłam to również dla siebie”.

Wiele wysiłku kosztowało mnie skompletowanie całej sagi rodziny Dollangangerów. By skompletować całą serię i móc ją czytać od razu książka po książce musiałam skorzystać z usług dwóch bibliotek. I niestety trochę się zawiodłam. Dwa pierwsze tomu fajnie się czytało ale schody zaczęły się już od trzeciego tomu. Od tegoż też tomu straciłam jakoś chęć na dalsze czytanie. Musiałam się nieco zmusić by przebrnąć tom trzeci. I czytać dalej.

Rodzina Dollangangerów. Tom IV.

W zaklętym kręgu rodzinnych tajemnic.
Cathy i Chris znów przybywają do odbudowanego i urządzonego z przepychem Foxworth Hall. Na przyjęcie z okazji dwudziestych piątych urodzin Barta przyjeżdżają również Jory z Melodie i szesnastoletnia Cindy. Wydaje się, że koszmary przeszłości minęły, a rodzinne konflikty zostały zażegnane, gdy pojawia...