Wspomnienia bardzo dobrze prezentują rosyjskie realia w latach trzydziestych. Głęboka miłość, poezja, twardy chleb powszedni, przeszukania, aresztowania, tortury, turma. No i śmierć za życia będąca wynikiem napisania nieopatrznego listu do ...

Wspomnienia bardzo dobrze prezentują rosyjskie realia w latach trzydziestych. Głęboka miłość, poezja, twardy chleb powszedni, przeszukania, aresztowania, tortury, turma. No i śmierć za życia będąca wynikiem napisania nieopatrznego listu do ...

Do przeczytanie tej książki zachęciła mnie piosenka Jacka Kaczmarskiego "Zmartwychwstanie Mandelsztama". Historia poety przedstawiona w tej pieśni zainspirowała mnie.
Nadieżda Mandelsztam, żona Osipa Mandelsztama, przedstawia w swej książce historię zesłania i śmierci poety za wiersz, który napisał, a który nie był dobrze odebrany przez Stalina.
Nie znam twórczości uznanego za najwybitniejszego poety rosyjskiego - Osipa, jednak jego historia pokazuje w jak niepewnych i nieprzychylnych czasach on żył.
Prócz samej historii Mandelsztamów niemalże zobaczyć możemy jak żyli ludzie w Rosji lat dwudziestych i trzydziestych. Jak bardzo uważać musieli na to co mówią, z kim się spotykają i z kim rozmawiają.
Mnie to przeraziło. Bardzo daleko było im do tego co mamy teraz - do wolności.

Celowo posługuję się ogólnikami, gdyż nie jestem w stanie przekazać tego, co napisała Nadieżda, a też nie chcę tego robić. Przeczytajcie sami.

Polecam.

Do przeczytanie tej książki zachęciła mnie piosenka Jacka Kaczmarskiego "Zmartwychwstanie Mandelsztama". Historia poety przedstawiona w tej pieśni zainspirowała mnie.
Nadieżda Mandelsztam, żona Osipa Mandelsztama, przedstawia w swej książce historię zesłania i śmierci poety za wiersz, który napisał, a który nie był dobrze odebrany przez Stalina.
Nie znam twórczości...

Najbardziej optymistyczna książka jaką czytałem. Pokazuje piękno zwykłego szarego życia.-Mimo tragicznych okoliczności.

Ciągłe prześladowania sprawiają, że perspektywa zamilknięcia Mandelsztama jako poety i człowieka staje się coraz bardziej realna a jedynym sposobem przechowania i zachowania jego twórczości, co staje się misją życia Nadieżdy, jest nauczenie się jej na pamięć.

Bojanowska prowadziła warsztaty w legendarnych „Ósemkach” w Poznaniu. Na pierwszy jej monodram Dziedzictwo, reżyserowany przez Grzegorza Linkowskiego, złożyły się wspomnienia Nadieżdy Mandelsztam Nadzieja w beznadziei – tekst, który Ruth Wisse i Monika Adamczyk-Garbowska zaliczają do kanonu literatury żydowskiej.

Najbardziej optymistyczna książka jaką czytałem. Pokazuje piękno zwykłego szarego życia.-Mimo tragicznych okoliczności.

Ciągłe prześladowania sprawiają, że perspektywa zamilknięcia Mandelsztama jako poety i człowieka staje się coraz bardziej realna a jedynym sposobem przechowania i zachowania jego twórczości, co staje się misją życia Nadieżdy, jest nauczenie się jej na...