„ Ale każdy powinien mieć kogoś, na kim czasami może się wesprzeć. To nie oznaka słabości, tylko mądrości”
„Kobietki” to pierwsza powieść Patrycji Żurek. Poruszająca historia czterech nierozłącznych przyjaciółek: Ireny, Dagmary, Małgorzaty i Marty. Dziewczyny poznajemy, jako silnie związane ze sobą „cztery żywioły” – właśnie w ten sposób je odebrałam. Regularnie spotykają się ze sobą, spędzają razem mnóstwo wolnego czasu.
„ Zlot czarownic jak nasze spotkanie określał mój mąż. Coś w tym było, cztery różne kobiety, cztery punkty widzenia, cztery życiowe historie. Kochałam te spotkanie i kochałam te dziewczyny. Były nieodłączną częścią mojego życia i nie wyobrażałam sobie, że mogło być inaczej…”
Autorka porusza niezwykle trudny temat- przewrotnego życia, które niejednokrotnie wystawia nas na ciężkie próby. Weryfikuje nasze cele, pragnienia i relacje z innymi ludźmi. Przyjaźń wystawiona na taką próbę nie zawsze ma szanse przetrwać, kiedy zbyt zajęci swoim życiem zapominamy o ludziach, którzy kiedyś wydawali się dla nas ważni. Przed taką próbą stają trzy z bohaterek: Irka, Gośka i Daga. Zajęte swoimi sprawami zapominają o umierającej w szpitalu Marcie.
„Pomyślałam, że śmierć Marty była swoistym przełomem w naszym życiu i relacjach. Powinna być bodźcem do tego, by coś zmienić i ruszyć dalej.”
„Kobietki” to spójna, dobrze prowadzona fabuła. Wciąga. Po każdym przeczytanym rozdziale, ma się ochotę na natychmiastowe przeczytanie kolejnego. Tematy poruszone w książce są, jak już wspomniałam wyżej, niezwykle trudne i ważne. Autorka zmusza do zwolnienia życiowego tempa i zastanowienia się choćby przez chwilę nad tym, co ważne i wartościowe. Sprytny i skuteczny zabieg przedstawienia jednocześnie czterech osobowości, czterech punktów spojrzenia na świat i niejednokrotnie brutalną rzeczywistość. Bohaterki interesujące i natychmiast dające się polubić. Ja szczególnie polubiłam Irkę za jej determinacje w walce o rodzinę. Ale jednocześnie w pozostałych znalazłam coś z samej siebie
Teraz część najmniej przyjemna Jako że nie leję wody i jestem w moich recenzjach szczera, muszę wspomnieć o tym, że w „Kobietkach” kuleje korekta i redakcja. To jednak (wie to każdy, kto pisze) wina wydawnictwa. Pisarz skupia się na fabule i tak powinno zostać. Reszta to praca korektorów i redaktorów. Tutaj dali ciała na całej linii. W porównaniu z „Rozpadem połowicznym”, „Kobietki” w powyższej kwestii są zwyczajnie słabe. Ja jednak skupiłam się nie na błędach, a na tym, co Żurek chciała czytelnikowi przekazać.
Kolejny raz autorce udało się poruszyć moje serce. Zmusiła mnie ponownie do zastanowienia się nad sobą i wartością ludzi, którzy mnie otaczają. Jeśli chodzi o powieści, które właśnie tak na mnie działają, stawiam na Żurek. Czytaczom, którzy lubią refleksje, polecam z całego serca!

„ Ale każdy powinien mieć kogoś, na kim czasami może się wesprzeć. To nie oznaka słabości, tylko mądrości”
„Kobietki” to pierwsza powieść Patrycji Żurek. Poruszająca historia czterech nierozłącznych przyjaciółek: Ireny, Dagmary, Małgorzaty i Marty. Dziewczyny poznajemy, jako silnie związane ze sobą „cztery żywioły” – właśnie w ten sposób je odebrałam. Regularnie spotykają...