Cztery bardzo różne kobiety i cztery historie ich życia. Mimo, że są tak bardzo inne od siebie doskonale się uzupełniają. Raz na jakiś czas spotykają się u jednej na tzw. „zlocie czarownic”.
Małgorzata to zagubiona młoda kobieta, która nadużywa alkoholu i narkotyków. Malarka.
Irena to żona i matka. Przerastają ją domowe obowiązki. Nie bardzo potrafi się dogadać z mężem. Czuje się przez niego nie kochana i zaniedbywana. Jej też można wiele zarzucić. Lubi jeść, co widać i w ogóle o siebie nie dba.
Dagmara wolny strzelec. Przebojowa, pewna siebie, szukająca rozrywek.
Marta to zakonnica, która całe swoje życie zawierzyła Bogu. Nie pochwala zachowań przyjaciółek, ale nadal się z nimi przyjaźni.
Dziewczyny poznajemy w momencie, gdy śpieszą się na kolejne przyjacielskie spotkanie. Mimo, że jest tuż przed Bożym Narodzeniem znalazły dla siebie czas. Rozmawiają o różnych sprawach, problemach. Mają różne zdania na podejmowane kwestie, czasami tak bardzo, że aż dochodzi do ostrych scysji. Ale dziewczyny wychodzą z nich obronną ręką.
„Kobietki” to świetna książka. Powiedziałabym, że z tych, które dosyć silnie oddziaływują na moją psychikę. Czytałam ją niemal jednym tchem z krótką przerwą na sen. To książka o kobietach, które tak jak ja mają wiele problemów, ale także mają swoje małe radości. Które zmagają się z szarością życia codziennego i tylko te ich spotkania pozwalają im się od niego oderwać i naładować akumulatory. Pewnego dnia okazuje się, że stają przed największym w życiu egzaminem. Jest nim egzamin z przyjaźni. Jak sobie poradzą ze zdaniem go?
„Kobietki” to książka o wielu wymiarach miłości, o poszukiwaniu jej, ale także o walce o to, aby jej nie stracić. O szukaniu w życiu dobrych stron, o nie poddawaniu się i o walczeniu o siebie. Ale przede wszystkim jest to książka o przyjaźni. Pięknej, czystej, która potrafi sobie poradzić nawet w najbardziej ekstremalnych sytuacjach. Dziewczyny potrafią walczyć o siebie i stać za sobą murem nawet, gdy coś nie jest zgodne z ich sumieniem. O jednoczeniu się w obliczu nieszczęścia. Ta książka daje dużo do myślenia na wiele bardzo ciekawych tematów. Wywołuje uśmiech na twarzy, a czasem doprowadza do łez. Trzyma w napięciu i nie pozwala na nudę.
Bardzo mi się podobała ta książka, polecam wszystkim, którzy jeszcze nie czytali.

Cztery bardzo różne kobiety i cztery historie ich życia. Mimo, że są tak bardzo inne od siebie doskonale się uzupełniają. Raz na jakiś czas spotykają się u jednej na tzw. „zlocie czarownic”.
Małgorzata to zagubiona młoda kobieta, która nadużywa alkoholu i narkotyków. Malarka.
Irena to żona i matka. Przerastają ją domowe obowiązki. Nie bardzo potrafi się dogadać z mężem....