Nie wiem, czy ktoś kiedykolwiek kogoś przekonał (o nawróceniu nie wspominając) przemawiając do niego tonem pełnym wyższości. No chyba, że tu w ogóle nie chodzi o jakikolwiek dialog.

Nie wiem, czy ktoś kiedykolwiek kogoś przekonał (o nawróceniu nie wspominając) przemawiając do niego tonem pełnym wyższości. No chyba, że tu w ogóle nie chodzi o jakikolwiek dialog.

Niestety "pojedynkowanie" z tytułu nie jest tylko metaforą. Najmocniejszą stroną tej książki jest trafne ujęcie w jednym miejscu wszystkich zarzutów, jakie są kierowane do ludzi wierzących, a także wszystkich wątpliwości związanych z prawdami wiary i działalnością Kościoła. Spodziewałam się, że stanie się to punktem wyjścia do przedstawienia rzetelnych informacji, które staną się cenne w podejmowanych przeze mnie dyskusjach z ateistami. Liczyłam na to, że także sama poszerzę swoją wiedzę teologiczną. Niestety - nic z tego. Ja sama poplątałam się w pojęciach i cytatach. Gdybym w rozmowach wykorzystała teksty z "Katolickiego pomocnika towarzyskiego", to szybko dyskusja stałaby się wejściem na wojenną ścieżkę. Ton wypowiedzi Zatwardnickiego jest ironiczny, a nawet arogancki. Jeżeli ktoś rzeczywiście woli się pojedynkować na słowa niż przekazywać prawdy wiary w przekonujący, ale ciepły sposób, to może rzeczywiście znajdzie tu coś dla siebie.

Niestety "pojedynkowanie" z tytułu nie jest tylko metaforą. Najmocniejszą stroną tej książki jest trafne ujęcie w jednym miejscu wszystkich zarzutów, jakie są kierowane do ludzi wierzących, a także wszystkich wątpliwości związanych z prawdami wiary i działalnością Kościoła. Spodziewałam się, że stanie się to punktem wyjścia do przedstawienia rzetelnych informacji, które...

Lekko, szybko i przyjemnie. Czytając da się rozpoznać obszerną wiedzę autora,czego świadectwem są liczne wtrącenia z poza dziedziny (na przykład wspomnienie góry Tajget) lub też pewne rzadko spotykane pojęcia jak acedia czy anamneza. Wszystko to doprawione inteligentnym humorem, lecz nie prześmiewczym. Autor co nieco ośmiesza wrogą ideologie, ale samych ateistów nigdy nie miesza z błotem, a argumenty ad personam są obce jego wywodowi.

Ogólnie rzecz biorąc, wcale nie zła książeczka, poruszająca mnóstwo tematów, choć raczej nie wyczerpująca żadnego (i dobrze, bo wtedy byłby to drugi "Przewodnik Apologetyczny"). Niska ocena czytelników jest zapewne skutkiem tytułu który przyciągnął ateistów skuteczniej niż katolików, a to przecież do nich właśnie jest skierowana.
Podejrzewam że ateista myśli sobie: "A, więc tutaj są argumenty mające mnie przekonać i nawrócić, dobra, zobaczmy co też ci katole przygotowali", po czym czyta i odkłada nieporuszony, jeszcze bardziej utwierdzony w swoich poglądach.
"Katolicki Pomocnik Towarzyski" jednak ma inny cel, a przynajmniej w moim mniemaniu jest nim nie to aby przekonać ateistę o racji Kościoła, lecz raczej zapewnić katolikowi arsenał argumentów który pozwoli mu zachować opinie oczytanego i świadomego człowieka, kiedy znajdzie się w towarzystwie niezbyt religijnych dusz.
Tu nie chodzi o to aby ateista się nawrócił, ale o to aby katolik nauczył się bronić.

Na koniec dodam jeszcze że jest to bardzo dobry pomysł na dostarczenie wiedzy apologetycznej młodemu człowiekowi, wprost idealny prezent na bierzmowanie.

Lekko, szybko i przyjemnie. Czytając da się rozpoznać obszerną wiedzę autora,czego świadectwem są liczne wtrącenia z poza dziedziny (na przykład wspomnienie góry Tajget) lub też pewne rzadko spotykane pojęcia jak acedia czy anamneza. Wszystko to doprawione inteligentnym humorem, lecz nie prześmiewczym. Autor co nieco ośmiesza wrogą ideologie, ale samych ateistów nigdy nie...

Taki z niego pomocnik jak ze mnie baletnica. Książka ma formę wywiadu, w którym padają pytania i odpowiedzi na temat poglądów ateistów i ich stosunku do Boga, świata i katolików, a nawet szerzej do chrześcijan. Spodziewałam się, że znajdę praktyczne wskazówki, jak odpowiadać na pytania ateistów i ich wątpliwości, a tymczasem dostałam dawkę teologicznego i filozoficznego bełkotu idealnego, gdybym chciała napisać rozprawę naukową.
Plusem była odrobina humoru wplecionego w rozmowę i kilka rozdziałów bardziej praktycznych od reszty. Choćby ten o aborcji był całkiem ciekawy. Tylko dlatego dałam cztery gwiazdki, bo ogólnie to książka bardzo mocno mnie rozczarowała.

Taki z niego pomocnik jak ze mnie baletnica. Książka ma formę wywiadu, w którym padają pytania i odpowiedzi na temat poglądów ateistów i ich stosunku do Boga, świata i katolików, a nawet szerzej do chrześcijan. Spodziewałam się, że znajdę praktyczne wskazówki, jak odpowiadać na pytania ateistów i ich wątpliwości, a tymczasem dostałam dawkę teologicznego i filozoficznego...

Momentami trudny język,ale dobra pozycja do poczytania.Regularnie zaglądam do tej książki.

Momentami trudny język,ale dobra pozycja do poczytania.Regularnie zaglądam do tej książki.

Pierwszą rzeczą, która nieco zniechęca do lektury, jest jej tytuł. "Katolicki Pomocnik Towarzyski czyli jak pojedynkować się z ateistą" - i nie chodzi o słowo "katolicki", lecz o całość - ma się wrażenie jakoby otrzymuje się pewien skrypt, który ma się bezmyślnie wykuć i powtarzać. Nie podobała mi się maniera autora, który wiele rzeczy po prostu potraktował dość kpiąco - a przecież poruszał w większości delikatne tematy i ważne, bo dotykające nie tylko ateistów, ale i wielu wierzących będących w kościele.

Jedyny plus lektury, to bibliografia - bo lepiej jest potraktować te tematy bardziej szczegółowo i wejść głębiej do źródeł. Także warto sobie pospisywać książki, do których odnosi się autor. No i czytać...

Pierwszą rzeczą, która nieco zniechęca do lektury, jest jej tytuł. "Katolicki Pomocnik Towarzyski czyli jak pojedynkować się z ateistą" - i nie chodzi o słowo "katolicki", lecz o całość - ma się wrażenie jakoby otrzymuje się pewien skrypt, który ma się bezmyślnie wykuć i powtarzać. Nie podobała mi się maniera autora, który wiele rzeczy po prostu potraktował dość kpiąco - a...

Książka napisana prostym, czasem wręcz przesadnie prostym, językiem. Nie dowiedziałem się niczego, czego nie wiedziałbym wcześniej. Natomiast niezobowiązujący styl, który w zamiarach autora miał zachęcić do czytania, u mnie spowodował odruch przeciwny - zniechęcałem się co raz bardziej, w pewnym momencie zacząłem już tylko kartkować książkę. Rozumiem intencje autora, ale należałoby gdzieś zaznaczyć, że jest to dzieło skierowane do osób, których wiedza w zakresie poruszanego tematu jest raczej powierzchowna.

Książka napisana prostym, czasem wręcz przesadnie prostym, językiem. Nie dowiedziałem się niczego, czego nie wiedziałbym wcześniej. Natomiast niezobowiązujący styl, który w zamiarach autora miał zachęcić do czytania, u mnie spowodował odruch przeciwny - zniechęcałem się co raz bardziej, w pewnym momencie zacząłem już tylko kartkować książkę. Rozumiem intencje autora, ale...

Każdemu kto chciałby choć odrobinkę uzasadniać dlaczego wierzy

Każdemu kto chciałby choć odrobinkę uzasadniać dlaczego wierzy