Nie wiedziałam, że książkę napisała tak młoda osoba, muszę przyznać, że gdybym o tym wiedziała, nie wypożyczyłabym jej. Ale skoro już leżała na półce postanowiłam ją przeczytać.
Jak na historię napisaną przez młodą dziewczynę jestem pod wrażeniem i wiem, że sama nie potrafiłabym stworzyć takiej opowieści. W tej sprawie podziwiam ją. Jednak oceniając ją na równi z wszystkimi innymi książkami które czytałam przyznam, że jest ona dosyć przeciętna, stąd taka ocena. Znalazłam kilka nieścisłości, parę rzeczy mnie irytowało.
- Matka bohaterki musi wyjechać na bardzo długo, dlatego postanawia aby córka wyprowadziła się ze znanego miejsca w zupełnie inne, gdzie nie zna zupełnie nikogo.
-Amelia ciągle upada. Za każdym razem gdy się zachwieje, wywróci czy -inaczej mówiąc- zaliczy glebę dzieje się coś ważnego.
-Skoki w czasie które nie są oddzielone akapitem. W jednym zdaniu opisują co się dzieje teraz, a w kolejnym, bez żadnego ostrzeżenia pojawiają się już wydarzenia z kolejnego miesiąca Czasami pojawiały się też zdania, które musiałam dwa razy czytać, dodając w myślach kropkę lub przecinek którego zabrakło.
-Amelia po kilku dniach znajomości z Adamem stwierdza, że go kocha. Myślałam, że na takie wyznania trzeba poczekać trochę dłużej...

Zaznaczam też, że błędy te opierają się wyłącznie na wydarzeniach, fabule. Całość napisana jest ładnym i przyjemnym w czytaniu językiem.

Pomimo tych błędów, podziwiam autorkę za jej wyobraźnię i życzę jej samych sukcesów.

Nie wiedziałam, że książkę napisała tak młoda osoba, muszę przyznać, że gdybym o tym wiedziała, nie wypożyczyłabym jej. Ale skoro już leżała na półce postanowiłam ją przeczytać.
Jak na historię napisaną przez młodą dziewczynę jestem pod wrażeniem i wiem, że sama nie potrafiłabym stworzyć takiej opowieści. W tej sprawie podziwiam ją. Jednak oceniając ją na równi z wszystkimi...