Po książkę można sięgnąć jako po 'dłuższy reportaż o Szwecji', nie zaś 'coś w rodzaju przewodnika', wtedy nie będziemy rozczarowani i wiele wyniesiemy z lektury (informacji praktycznych prawie brak, prowincje - włącznie z Północą, której poświęcono osobny rozdział - opisane bardzo skrótowo). Polecam pasjonatom i tym, którzy mają już za sobą więcej bardziej ogólnych pozycji o krajach skandynawskich i chcą poznać szczegóły, które inni autorzy rzadko przytaczają - Fonkowicz nie przejmuje się szczególnie tym, że czytelnicy są raczej laikami, którzy prawdopodobnie nigdy Szwecji nie widzieli (obywatele PRL...),faszerując ich datami, nazwiskami, liczbami i szczegółami technicznymi. Wiele uwagi poświęca polityce i prognozom na przyszłość (oczywiście z perspektywy 1988 roku, co też trzeba mieć na uwadze). W części historycznej, bardzo krótkiej, ale treściwej, jest na ogół dość obiektywny.
Książka bardzo przydatna w porządkowaniu wiedzy o kraju, zwłaszcza o jego systemie administracyjnym i społeczeństwie w II połowie XX wieku - opisuje je jasno i z wielu stron. Niewątpliwymi wadami książki są brak indeksu i niewyraźne, źle opracowane mapy (plan Sztokholmu skopiowany prawdopodobnie wprost z jakiegoś folderu reklamowego) - ale te nie są liczne.

Po książkę można sięgnąć jako po 'dłuższy reportaż o Szwecji', nie zaś 'coś w rodzaju przewodnika', wtedy nie będziemy rozczarowani i wiele wyniesiemy z lektury (informacji praktycznych prawie brak, prowincje - włącznie z Północą, której poświęcono osobny rozdział - opisane bardzo skrótowo). Polecam pasjonatom i tym, którzy mają już za sobą więcej bardziej ogólnych pozycji...