Ani to historia, ani prawdziwa. Ani powieść, ani reportaż, ani biografia, ani pamiętnik. Jakiś pisarz roi sobie w głowie, co też Fidel Castro mógł myśleć na różne tematy. Nieciekawe z tego choćby powodu, że ile mnie może obchodzić, jak jakiś nieznany szeroko pisarz wyobraża sobie myśli Fidela Castro. Nie wspomnę już, że zaburzona chronologia nie wiem, co ma oddawać? Że starzec "plącze się w zeznaniach", bo mu się ze starości w głowie miesza wszystko? A to urodziny i jesteśmy na plantacji u ojca w latach 20., a to zaraz skaczemy do spalonego domu 30 lat później i dalej do rewolucji. Nie muszę dodawać, że porzuciłem tę książkę. Mam tyle do czytania, że nie mogę sobie pozwolić na brnięcie przez każdą nudną pozycję, po to żeby sobie ugruntować o niej rzetelną opinię. Trochę szkoda, że tak jest... No, takie czasy...


Zapraszam na fb na mój nowy blog do dyskusji po więcej bezkompromisowych recenzji.

Ani to historia, ani prawdziwa. Ani powieść, ani reportaż, ani biografia, ani pamiętnik. Jakiś pisarz roi sobie w głowie, co też Fidel Castro mógł myśleć na różne tematy. Nieciekawe z tego choćby powodu, że ile mnie może obchodzić, jak jakiś nieznany szeroko pisarz wyobraża sobie myśli Fidela Castro. Nie wspomnę już, że zaburzona chronologia nie wiem, co ma oddawać? Że...

Zastanawiające iż wszyscy najwięksi dyktatorzy XX wieku nie pozostawiali pamiętników, czy jakiejś formy autobiografii. Znamy ich z przemówień, książek, czy wspomnień współpracowników. Nigdy jednak Hitler, Stalin, czy Castro nie sięgali po pióro, żeby na bieżąco spisywać swoje myśli.

Stąd potrzeba takich książek, jak ta fałszywa autobiografia Fidela Castro autorstwa Norberto Fuentesa. Przyjaciel kubańskiego dyktatora próbuje "wczuć się" w myśli i uczucia Castro.

Wyszła z tego ciekawa książka, z której wyłania się obraz Castro jako kochliwego egocentryka, przekonanego o dziejowej misji jaką ma do spełnienia. To castro wyznacza kierunki rewolucji i walki o władzę. Inni, nawet tak znaczący jak Che, muszą się podporządkować. W przeciwnym wypadku mogą spodziewać się zdań typu: "kolejne kłamstwo Che".

Ciekawe, ile w tych opowieściach jest prawdy, a ile zawiedzionej przyjaźni Fuentesa do Castro?

Zastanawiające iż wszyscy najwięksi dyktatorzy XX wieku nie pozostawiali pamiętników, czy jakiejś formy autobiografii. Znamy ich z przemówień, książek, czy wspomnień współpracowników. Nigdy jednak Hitler, Stalin, czy Castro nie sięgali po pióro, żeby na bieżąco spisywać swoje myśli.

Stąd potrzeba takich książek, jak ta fałszywa autobiografia Fidela Castro autorstwa...

Masakrycznie nudne.
Autor na siłę stara się coś udowodnić i dobrać do mózgu Castro przekazując jego (tzn. zdaniem pisarza) sposób myślenia. Dodatkowo brak chronologii (czyżby znów jakaś sztuczka autora?) i dostajemy totalnie pogmatwaną i nudną historię.
Do tego jeszcze beznadziejnie napisaną: zdania na kilka linijek lub akapity na kilka stron są normą. Nikt mi nie powie, że coś takiego czyta się dobrze.
Za dużo chciał, za mało potrafił...

Masakrycznie nudne.
Autor na siłę stara się coś udowodnić i dobrać do mózgu Castro przekazując jego (tzn. zdaniem pisarza) sposób myślenia. Dodatkowo brak chronologii (czyżby znów jakaś sztuczka autora?) i dostajemy totalnie pogmatwaną i nudną historię.
Do tego jeszcze beznadziejnie napisaną: zdania na kilka linijek lub akapity na kilka stron są normą. Nikt mi nie powie, że...

Jest to jedna z tych rzadkich książek, przy których zasnąłem kilkanaście razy. Pod koniec nie mogłem się już doczekać, kiedy dobrnę do ostatniej strony. Kiedy to wreszcie nastąpiło, odetchnąłem z ulgą, jakby mi jakiś kamień spadł z piersi. Nie będę analizował i starał się pojąć, o co chodziło autorowi. Bo z pewnością nie była to biografia Fidela Castro, upozorowana na autobiografię. Szkoda waszego czasu, lepiej przeczytać raz jeszcze Hobbita...

Jest to jedna z tych rzadkich książek, przy których zasnąłem kilkanaście razy. Pod koniec nie mogłem się już doczekać, kiedy dobrnę do ostatniej strony. Kiedy to wreszcie nastąpiło, odetchnąłem z ulgą, jakby mi jakiś kamień spadł z piersi. Nie będę analizował i starał się pojąć, o co chodziło autorowi. Bo z pewnością nie była to biografia Fidela Castro, upozorowana na...

Ciekawie napisana biografia.

Ciekawie napisana biografia.

Książka napisana dobrze, jednak nie pisał jej sam Fidel Castro, lecz Norberto Fuentes.
Na początku czyta się fajnie, później książka przeradza się w długi utwór uwielbienia Fidela.
Jeżeli ktoś chce się zapoznać z faktami z życia kubańskiego dyktatora to jest to lektura godna polecenia.

Książka napisana dobrze, jednak nie pisał jej sam Fidel Castro, lecz Norberto Fuentes.
Na początku czyta się fajnie, później książka przeradza się w długi utwór uwielbienia Fidela.
Jeżeli ktoś chce się zapoznać z faktami z życia kubańskiego dyktatora to jest to lektura godna polecenia.

Odradzam - książka napisana w perspektywie I osoby przez byłego przyjaciela niestety raczej nie ma tu faktów - raczej przemyślenia w stylu "wyciągnąłem cygaro i doznałem objawienia" niechronologiczna i przypisująca Fidelowi motywacje jakie chciałby widzeć tenże były przyjaciel - odradzam

Odradzam - książka napisana w perspektywie I osoby przez byłego przyjaciela niestety raczej nie ma tu faktów - raczej przemyślenia w stylu "wyciągnąłem cygaro i doznałem objawienia" niechronologiczna i przypisująca Fidelowi motywacje jakie chciałby widzeć tenże były przyjaciel - odradzam