Fidel Castro. Władza absolutna, lecz niewystarczająca

Druga część biografii Fidela Castro napisana przez Norberta Fuentesa, swego czasu przyjaciela kubańskiego dyktatora.
Napisana w dość dziwnym stylu, czyli w pierwszej osobie. Taka forma, podobnie jak w części pierwszej ma swoje plusy i minusy. Z jednej strony można bardziej "wczuć" się w postać Fidela. Z drugiej jednak, trudno ocenić co faktycznie powiedział lub tym bardziej pomyślał Castro. Momentami ciężko ocenić co jest fikcją literacką, a co prawdziwymi, udokumentowanymi wydarzeniami.
Książka rozpoczyna się w miejscu, w którym skończyła się część pierwsze, czyli tuż przed przejęciem władzy na Kubie przez Castro. Od ucieczki Fulgencio Batisty z Hawany i triumfalnego wjazdu do stolicy przyszłego dyktatora. Autor skupia się w tej części chyba najbardziej na stosunkach Fidel - Ameryka - ZSRR. Kilka razy wspominana jest akcja w Zatoce Świń. Sporo miejsca zajmuje też kryzys kubański.
Najgorszym elementem książki, moim zdaniem, są wewnętrzne monologi i przemyślenia Castro. Jak dla mnie były strasznie nudne i była w nich cała masa "lania wody". Gdyby autor skupił się tylko na konkretach, książka byłaby znacznie krótsza.
Ogólnie niezła lektura, choć od połowy zaczynałem odczuwać już pewne znużenie.
Warto przeczytać raczej razem z częścią pierwsza. A jeśli ktoś chciałby poznać bardziej obiektywną biografię El Comandante, to pewnie lepiej sięgnąć po inne pozycje.

Druga część biografii Fidela Castro napisana przez Norberta Fuentesa, swego czasu przyjaciela kubańskiego dyktatora.
Napisana w dość dziwnym stylu, czyli w pierwszej osobie. Taka forma, podobnie jak w części pierwszej ma swoje plusy i minusy. Z jednej strony można bardziej "wczuć" się w postać Fidela. Z drugiej jednak, trudno ocenić co faktycznie powiedział lub tym...

Z tej części fałszywej autobiografii Fidela Castro wyłania się portret egocentryka, megalomana, a często także kabotyna. Zastanawiam się na ile jest to prawda, a na ile jest to sąd Fuentesa o jego przyjacielu, który zdradził ideały rewolucji kubańskiej stając się typowym dyktatorem?

Z tej części fałszywej autobiografii Fidela Castro wyłania się portret egocentryka, megalomana, a często także kabotyna. Zastanawiam się na ile jest to prawda, a na ile jest to sąd Fuentesa o jego przyjacielu, który zdradził ideały rewolucji kubańskiej stając się typowym dyktatorem?

Kontynuacja ksiązki "Fidel Castro. Prawdziwa historia".Ujawnia nieznane dotąd aspekty z życia Fidela Castro, nawet te intymne:
"Myślę, że nadeszła chwila na opis.Chwila, w której opowiem w szczegółach, jak sprawy się mają, jaka jest naga prawda, jaki jest mój sprzęt, przynajmniej gdy patrzy się na niego z mojego punktu widzenia.Mój sprzęt.Mój zwycięski fiut.Ten sam, o którym marzyły wszystkie kubańskie kobiety, bez wyjątku."
Przez najważniejsze gazety(New York Times, Brooklist, Die Zeit, Independent) książka została uznana za dość wierny portret Fidela Castro.
Pod koniec opisane są straty w walkach(szacunkowe) po stronie Fidela i po stronie wroga.
W książce jest kilkanaście naprawdę fajnych zdjęć.
UWAGA: KSIĄŻKA BARDZO WCIĄGAJĄCA!!!

Kontynuacja ksiązki "Fidel Castro. Prawdziwa historia".Ujawnia nieznane dotąd aspekty z życia Fidela Castro, nawet te intymne:
"Myślę, że nadeszła chwila na opis.Chwila, w której opowiem w szczegółach, jak sprawy się mają, jaka jest naga prawda, jaki jest mój sprzęt, przynajmniej gdy patrzy się na niego z mojego punktu widzenia.Mój sprzęt.Mój zwycięski fiut.Ten sam, o...